அகராதி கவிதைகள்
நிலவின் ஒளியில்
உஷ்ணமான
இலவம் பஞ்சு மெத்தையில்
நெளியும் அரவங்கள்
கரையில் துடிக்கும் மீன்
கடல் கொள்ளத் தவிப்பது இயல்பென
நா பிரிந்த அரவமொன்று
சொற்களை உதிர்க்கிறது
சொற்களுக்குள் முகம் புதைத்து
ஏக்கத்தின் வாசம்தனை
நுகரும் பொழுதில்
தலை பின்னிழுத்து
தள்ளிவிடும் இருளை
இரு கைகள் தாங்கி
ஊடுருவுகிறது விழி
ஊடுருவிய விழிக்கதிர்களில்
தோய்த்தெடுத்த விஷம் கொண்டு
நாணேற்றப்படுகிறது
விஷம் பாய்ந்த இருளுக்குள்
சரிகிறேன்
ஒழுகிக் கொண்டிருக்கும் மெளனம்
குறியை நனைக்கிறது
*
என் விருப்பமான குற்றம் நீ
கட்டிப் போட்டு வைத்த
கலவி
அலறுவதைச் சகியாது
நிலவு மலர் தூவி
மெளனிக்கப் பழக்குகிறது
உயிரணுக்கள்
ஒருங்கு சேர
உன் பெயர் ஓதுகின்றன
சாதக பாதகங்களை
இழை பிரித்து
பார்க்கையிலேயே
ஏற்க
இறைஞ்சுகிறது அன்பு
சுற்றம் சூழல்களை
நிறைய கண்களை
நிறைய நிறைய
காதுகளைக் கடந்து
இறுதி வரை இதயம் நிறை!
*
மூச்சுக்காற்று கலக்க
நிதானமாகப்
பரிமாறிய முத்தங்கள்
உடைந்த கண்ணாடித் துண்டுகளாகி
மூச்சுக்குழாய் தேடுகிறது
எப்படி மறைத்துக் கொள்வது
என்னை
எங்கு ஒளித்து வைப்பது
முத்தங்களை
நாளிரண்டையும் கூட
கடக்கவியலாமல் ஓடிவந்து
பூர்த்தி செய்யத் துடித்த
மிஸ் யூக்கள்
பல நாட்களாகியும்
சென்ட் ஆகாமல்
அலைபேசியில்
பிரமிடுகளாகி விட்டன என்று
இம்மனதிற்கு
ஃபார்வர்ட் செய்வதெப்படி
*
நுதல் முத்திடலுக்குள் மூழ்கி
பாதையும் நேரமும் முடிவிலி என்று ஆட்பட
சட்டென்று விடுபட்டுப் போகும்
சங்கிலியில் பிணைத்து வைத்திருந்தது
எழுதிவிட முடியாத சவ நிலையை
எப்படியோ சாத்தியப்பட்டு விடும்
உனக்குச் சாத்தியமே இல்லாத நிலைகள்
எள்ளலாக இருக்கலாம்
இயலாமையின்பாலோ இருப்பின் பொருட்டோ
எத்தனையோ ‘இருந்து விட்டுப் போகட்டும்’ இருக்கின்றன
இதுவுமதில் ஒன்றாகச் சேரட்டும்
தொடரும் விழித் திறந்த கனவின் காட்சிகளை
நீட்டித்துக் கொள்கிறேன்
வேறு வழியின்றி
*
ஒன் பிளஸ் ஒன் என்று
எண்களோடு புரையோடிப் போயிருக்கும் புத்தி
என்டர் தட்டி இறக்கி விடப்படும்
இலக்கங்களைப் போல்
முன்முடிவாக ஈக்வலிட்டு
எதுவொன்றையோ இட்டு நிரப்பி
டேலியென்று கூறுகிறது
எண்ணங்களோடு பொதித்த
உயிரையும் இறக்கி…
மார்ஜினுக்கு அந்தப்புறம்
அத்தனையும் மிச்சமாகி நிற்பதை
இருதயம் காணத் தயாராயில்லை!
ரிமைண்ட்?..?
*
அதிர்வு தாங்கவியலா உடலம் நடுங்கித் துடிக்க
விழிகளில் நீர்ப்படலம்
ஆயுளில் கேட்டறியும் வாய்பில்லா துர்சொல் ஏந்திய நா
விஷம் கக்கிச் செல்கிறது
மறுமொழி உமிழ்ந்து
உருக்குலைந்த
‘உள்’
நடுக்கம் கவனிக்கிறது
படரந்த நீர்படலத்தை நிறுத்தி நிமிர ஒலிக்கிறது
நேயப் பாயிரமென
பல்லாயிரக் குரல்கள்
மலையறியா மடத்திற்கு
விலையில்லா நேயம் தெரியாது
வானளந்த கைகளில் இடைதாங்கி
தாள் ஒட்டிய துகளுதறி
சிம்மாசனம் கொண்டு
வானேகிறது…
***
அகராதி – aharathi26@gmail.com
