வேதநாயக்
கலையென்பதே ஒரு அகத்தேவைதான் என்று நாம் உணரும்பொழுது அதன் உண்மை உபயோகம் புலப்படும்.
- – கணபதி சுப்பிரமணியம்
ஓவியம் தேடல்கள், புரிதல்கள் முதல் தொகுதிக்கு பிறகு வெளியாகியிருக்கும் இரண்டாம் தொகுதி அதே பெயருடன் காலம், வெளி, இசை, ஓவியம் என்ற துணை தலைப்பு அணிந்து வந்திருக்கிறது. கணபதி சுப்பிரமணியம் தனது முதல் பாகத்தில் வெளிப்படுத்தாத பல விஷயங்களை இப்புத்தகத்தில் காட்சிப்படுத்தியுள்ளார்.
பொதுவாக ஓவியம் குறித்து எழுதப்படும் பல பெரும்பான்மையான நூல்கள் ஓவியர்களைப் பற்றியோ, ஓவிய பாணிகளைப் பற்றியோ, ஓவியங்கள் தீட்டப்பட்ட காலங்களைப் பற்றியதான தரவுகளின் அடிப்படையிலேயே அமைந்திருப்பது தெரிந்தது தான். ஆனால் இவரது நூல் ஓவியம் பற்றிய அசாதாரண விஷயங்களை மிகத்தெளிவாக எளிய சிறுசிறு வார்த்தைகளாகப் பேசுகிறது என்பதே இந்நூலின் ஆகப்பெரும் பலமான ஒன்று. இயல்பிலேயே ஓவியராக இருக்கும் ஒருவர் ஓவியங்களைப் பற்றி தான் எழுதுவதை விரும்பாத பலர் இருப்பது தெரிந்ததே. கணபதி சுப்பிரமணியம் அந்த வரிசையில் இல்லை என்பது சந்தோஷம் அளிக்கக் கூடியது.
காண்பியல் திறனின் மூலம் அது குறித்த பார்வையின் அனுபவத்தை வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தும் கூரிய நோக்கையும், ஓவியம் குறித்த தேடலையும் ஆழ்ந்த பார்வையையும் புத்தகத்தில் அடக்குவதென்பது கட்புலன் நோக்கில் சாத்தியமற்ற ஒன்று. ஓவியமானது அதை அணுகும் முறையில் ஒவ்வொருவருக்குமான மன அமைப்பைச் சார்ந்தே அது குறித்த புரிதலையும் விவரிப்பது சிலருக்கு கடினமாகவும், வெகு அரிதாகச் சிலருக்கு இலகுவாகவும் இருக்கும். மிகவும் எளிமையாக தான் உணர்ந்தவற்றை தெளிவுபடக் கூறுகிறார் கணபதி சுப்பிரமணியம்.
புரிதல், அனுபவம், பயணம்,சிந்தனை என்று நான்கு பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது இந்நூல். புரிதல் எனும் முதற்பகுதியில் சுட்டப்பட வேண்டியதாக இருப்பது ஒவியத்தின் கட்டமைப்பு குறித்த பகுதி. இதில் சொல்லப்படுகின்ற இப்பத்தி நல்ல உதாரணம் – ”ஒரு வடிவமைப்பு சார்ந்த அணுகுமுறையில் (Design Approach) காணும் பொழுது கட்டமைப்பு என்பது எவ்வாறு ஏற்படுகின்றது என்பதை நாம் காணலாம். மிக அதிக ஒளித்திண்மை கொண்ட நிறம் வெள்ளை நிறமாகவே தோன்றும், அதுபோல ஒளித்திண்மை முற்றிலும் அற்ற நிலை கருப்பு நிறமாகத் தோன்றும். இவற்றிற்கு இடையே எண்ணிலடங்காத அளவுகளில் இந்தத் திண்மை உண்டக்கப்படலாம்.
ஒரு ஓவியத்தில் இதுபோல எண்ணற்ற வகையில் ஒளித்திண்மை உபயோகிக்கப்படும் நிலையில் ஒருவித வழுக்கும் (Slippery) தன்மையினை இந்த தனிமத்தில் ஏற்படுத்தி விடும். ஒரு சறுக்கு மரம் எவ்வாறு தொடர்ந்து மேலிருந்து கீழ்வரை சீராக இறங்குகிறதோ அதுபோலவே ஓவியமும் நமக்கு எந்தவித பிடிப்புமின்றி தோன்றும். அதற்கு மாறாக கருமையில் இருந்து வெண்மை என்னும் இரண்டு திண்மைகளுக்கு இடையில் குறிப்பிட்ட ஐந்து திண்மைகளை மட்டுமே நாம் ஓவியத்தில் உபயோகித்தோமேயானால், அது ஒரு படிக்கட்டினைப் போல ஸ்திரமான வேறுபாடுகளைக் கொண்டு படிப்படியாக தீர்க்கமாக நம்மை அந்த வண்ணத் தொகுப்பினிற்குள் பயணிக்கச் செய்யும். நாம் கண்களை ஆங்காங்கே நிறுத்தி அந்த வேறுபாடுகளை தெளிவாக அனுபவிக்கச் செய்து வலுவானதொரு கட்டமைப்பினை ஓவியத்திற்கு அளித்து விடுகிறது.”
இசைக்கும் ஓவியத்துக்குமான நெருங்கிய தொடர்பு பற்றி குறிப்பிடப்படும் பகுதி வண்ணங்களைத் தொகுக்கையில் (மேலும் மேலும் பரப்பில் ஏற்றப்படும் நிறங்கள்) நிகழும் செயலும் இசைக்கோர்வைக்குமான ஒத்திசைவை கொண்டிருத்தலைப் பற்றி பேசுகிறது.
முக்கியத் தகவலாக சீ (Chi) என்னும் ஒரு உருவத்தின் வடிவங்களைக் காட்டிலும் அதன் உயிர்ப்பும் இயக்கமும் தன் ஓவியத்தில் நாம் கொண்டுவர வேண்டிய அம்சம் என்கின்ற செய்தியைச் சார்ந்து சீனர்களின் ‘காங்க்பி’ (Gongbi) மற்றும் ‘சீயி’ (Xieyi) குறித்த வண்ணங்கள்சார் புரிதலுணர்வினுக்கானது.
கலைப் படைப்புகளுக்கும் பார்வையாளனுக்குமான இடைவெளியை இட்டு நிரப்புவது எப்போதும் நேர்கோட்டில் நிகழ்வதில்லை. வெவ்வேறு தருணங்களில் அனுபவங்கள் சார்ந்தும், அறிந்ததின் வாயிலாகவும், உள்வாங்கும் தன்மை கொண்டும் பார்வையாளனுக்கு ஒரு கலைப் படைப்பு ஓரோர் சமயத்திலான புரிதலுணர்வு கிளைக்க வைக்கும். படைப்புக்கும் நுகர்வோனுக்குமான ஒத்திசைவு குறித்த கூரிய பார்வைகளை நன்கு அளிக்கிறது.
ஷு பியாங் (Xu Beihong) என்பவரது ஷுவன் காகிதத்தில் சூமி மையினால் வரையப்பட்ட An Eagle எனும் ஓவியத்தைக் குறித்து சொல்லுகையில் அப்படம் வால்சக்கர விமான விஞ்ஞானியின் திறமையில் சற்றும் குறைந்ததல்ல ஷு பியாங்கின் நுண் உணர்வு என்று விரியும் அத்தியாயத்தை முக்கியமாகக் கருத இடமுள்ளது.
ரூப அரூபத் தன்மையிலுள்ள ஓவியங்களும் அவற்றுக்கு இடையேயான வேறுபாடுகளையும் ஒவ்வொன்றுக்குமான ஒத்திசைவு தன்மை குறித்தும் விளக்கமாகப் பேசுகிறது. மெய்சார் ஓவியங்களைப் படைக்கும் வழிகளில் அவை சார்ந்த உளக்காட்சி, உடற்கூறியல் போன்ற கருத்துருவங்களை அறிந்து உள்வாங்கிப் பயின்று தேர்ச்சி பெறுவதின் முக்கியத்துவத்தையும் நூல் அளிக்கிறது.
அத்தியாயங்களுக்குள் நுழைவதற்கு முன்பு சிலருடைய ஓவியங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. அவரிகளில் சிலர்: Istvan Jermeczky, Gaganendranath Tagore, Lyonel Feininger, Frederick Hammersley, Henry Matissee, Sesshu Toyo, Wassily Kandinsky, Jaskson Pollock, Renoir, André Lanskoy, Gerard van Honthorst, Jacopo Pontormo, Claude Monet, Piccasso, Dalí, Joseph Kosuth, Roman Opałka, Wassily Wassilyevich Kandinsky, Ernest Edmonds, Benoit B. Mandelbrot, Egon Schiele, Kazuaki Tanahashi, Lyonel Charles Feininger, Osamu Tezuka (manga), Rafal Steinbeck, Manolo Gamboa Naon. அவ்வத்தியாயங்களின் பொருத்தப்பாட்டின் அவசியம் கருதியும் அப்படம் ஏன் பயன்படுத்தப்பட்டது என்பதை அவ்வத்தியாயம் முடிவடைகையில் அந்தந்தக் கட்டுரைகளின் சாரத்தைச் சுட்டுவதைப் போல் அமைத்திருக்கிறார்.
ஓவியர்களுக்கும், ஓவியப் பித்தர்களுக்கும், கலை குறித்த நோக்கு கொண்டவர்களுக்கும், ரசனையின்பாற்பட்ட வாசகர்களுக்குமான புத்தகமாக இருக்கும் இந்நூல் வண்ணத்தாளில் சேகரிப்பு பதிப்பாக (Collecter’s Edition) வெளிவந்திருந்தால் அருமையாக இருந்திருக்கும் என்பது வாசகனின் எண்ணமும் கூட.
ஓவியம் தேடல்கள், புரிதல்கள் – 2 (காலம், வெளி, இசை, ஓவியம்)
ஆசிரியர் – கணபதி சுப்பிரமணியம்
