நைட்டியின் முத்தங்கள்
பறந்து வந்த நைட்டி
மழையீரத்துடன் அணைக்கிறது
ஆக்ஸிலேட்டர் திருகியபடி
அவசர ஸ்கூட்டியில்
கொதித்துக் கொண்டிருந்த
யூனிஃபார்ம் தங்கையை
யூனிஃபார்ம் அக்காவை
யூனிஃபார்ம் அம்மாவையும்
மொட்டை மாடியிலிருந்து
ஓடிவந்தவள்
மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு
ஒவ்வொருவர் கன்னங்களையும்
தட்டிக் கொஞ்சுகிறாள்
ஏற்கனவே
அந்த நைட்டி
குளிராக முத்தமிட்டதைப் போல.
*
மயிர் கூச்செறியும்
கூச்செறிந்து நின்றது மயிர்
ஆழத்திலிருந்து
ஒவ்வொரு முத்தாய்
திக்கித்திக்கி கோர்ப்பவன்
இல்லாத படிக்கட்டுகளில்
உருண்டு கொண்டிருந்தான்
ஆழத்தைக் காய்ச்சி
உச்சந்தலையில் கொதிக்க விட்டவள்
மொத்தமாகத் துப்பினாள்
தெறித்து அலறிய சிலம்பு
“மயிர் பிடுங்கி” என்றது
இன்னும் இன்னும்
கொதித்த குழம்பிலிருந்து
துள்ளிக் குதித்த
பரல்களெங்கும்
முன்னெப்போதும்
பிறந்திராத வார்த்தைகள்
கொதி பொறுக்காது
நெஞ்சழிந்த போது
அரற்றியது கவிதை
“மயிர் பிடுங்கி
மயிர் பிடுங்கி”.
*
சிரிப்பாக மாற முடியாதவன்
சிரிப்புக் கோட்டைக்குள்
புகவே முடியவில்லை
மோதி
முகம் உடைந்து
தோற்றுத் திரும்புகிறான்
சிரிப்பை அடுக்கி
சிரிப்பைப் பூசி
வானாதி மாடங்கள் எழும்பும் வண்ணம்
கட்டிக்கொண்டே வளருகிறார்கள்
புத்திளம் பெண்கள்
நின்றாடும்
சிரிப்பைப் பிடுங்கி
சரித்து விடுவதற்காக
அடிவாரத்தில் காத்திருக்கிறான்
கோட்டையின் உச்சியிலிருந்து
பறந்து செல்லும் சிரிப்பு
ஆதி சூரியனின் வாயில் அமர்ந்து
கொக்கரிக்கிறது.
***
இரா.கவியரசு – அரசுப்பணியில் இருக்கும் இவர். தற்போது திருத்தணியில் வசித்துவருகிறார். அண்மையில் நல்ல கவனம் பெற்ற இவரது கவிதைத்தொகுப்பு நாளை காணாமல் போகிறவர்கள். மின்னஞ்சல்: rajkaviyarasu@gmail.com
