ஒரு கதை சொல்லியின் கதை

– பா.அ.ஜயகரன்

சந்தி. கிங், குயூன், ரொன்சஸ்வெல்ஸ், குயூன்ஸ்வே போன்ற வீதிகளின் தொடங்குமிடம் அல்லது முடியுமிடம். அதுவொரு மேட்டில் குந்தியிருந்தது. வழமையான பெருநகர சந்திகளுக்குள்ள மக்கள் ஆர்ப்பரிப்பு, பரபரப்பு இங்கு இருக்கவில்லை. மந்தமான சந்தி. வீதியெங்கும் றாம் வண்டிகளுக்கான தண்டவாளம். சந்திக்கு மேலே சிலந்தி வலைப்பின்னல் போல் றாம் வண்டிகளுக்கும், மின்சார பஸ்களுக்குமாக மின்சார கம்பிகள். சந்தியின் அருகே பொதுப் போக்குவரத்து வண்டிகளுக்கான பட்டறையும் தரிப்பிடமும் இருந்ததால் சந்தி மின்சார கம்பிகளின் வலைப்பின்னலுக்குள் கிடந்தது. வடமேற்கு மூலையில் மக்டீ உணவகம். அதன் அருகில் ரொன்சஸ்வெல்ஸ் வீதியில் வீடற்றோர், தின வாடகைக்கு தங்குவோருக்கான லொட்ஜ். அதன் மேற்கே பட்டறை. பட்டறைக்கு மேற்குபுறமாக சென் ஜோசெப் வைத்தியசாலை. வடகிழக்கு மூலையில்; அங்காடி. தென் கிழக்கு மூலையில் மலிவு உணவகம். சந்தியின் தெற்கே ரெயில் தண்டவாளங்கள். அதற்கு சமாந்தரமாக அதிவேக காடினர் பெருந்தெரு. அதற்குத் தெற்கே பூங்காவும் ஒன்டாறியோ ஏரியும். ஒன்டாறியோ ஏரிக்கரையாக நீளும் பூங்காவுக்கு போவதற்காய் நடப்போர், சைக்கிள் ஓட்டிகளுக்குமான மேம்பாலமொன்றும் சந்தியிலிருந்தே தொடங்குகிறது. கிங் வீதியின் தொடக்கத்தில் ஒரு குறும்பூங்கா. அதைத் தொடர்ந்து கிங் வீதியின் தெற்குக் கரையே ஏரியைப் பார்த்தாற்போல் போடப்பட்ட வாங்குகள்.

நான் வந்திறங்கி அனாதரவாக விடப்பட்டிருந்த நீண்ட கோடை நாளில் சந்திக்கு அருகில் கிங் வீதியிலிருந்த எனது அடுக்குமாடிக் கட்டிடத்திலிருந்து இறங்கி கிங் வீதியின் கரையோரம் போடப்பட்டிருந்த வாங்கில் வந்தமர்ந்தேன். மேட்டிலிருந்து பார்த்தபோது ஒன்ராறியோ ஏரி தெளிவாகத் தெரிந்தது.  இடையிடையே போகும் ரெயில் சத்தம், ஓய்வில்லாத பெருந்தெரு வாகனச் சத்தம், அடிக்கடி கடக்கும் றாம் வண்டிகளின் தண்டவாளச் சத்தம், றாம் வண்டி எழுப்பும் மணியொலிச் சத்தமென இரைச்சல் நிறைந்திருந்தது அந்தப் பகுதி. ஏரி கண்களை நிறைத்த போது இரைச்சல் அகன்றிருந்தது. நீலத்தின் சாயல் வண்ணங்களை ஏரி தாங்கியிருந்தது. அந்த வண்ணங்களை விழிகள் ஒற்றியிருந்தன. ஏரியின் நீல சாயல் மறைவதுபோல் இருந்தது. இரைச்சல் மீள நான் நிமிர்ந்தபோது உயர்ந்த பருமனான வெள்ளையின மனிதர் நின்றிருந்தார். தாடி, கோடை வெப்பத்திலும் ஒரு தடித்த கோட், தொப்பி, ரை, சப்பாத்து. நேர்த்தியாக உடையணிந்த மனிதர். அவரிடம் ஒரு தள்ளு வண்டியிருந்தது. அதில் சில பெட்டிகள் இருந்தன. நான் அந்த மனிதரை நிமிர்ந்து பார்த்த தருணத்தில் அவர் நகர்ந்து சென்றார். ஏனைய வாங்குகளில் அமர முயற்சி எடுப்பவராய்த் தெரியவில்லை. மற்றைய வாங்கிற்கு செல்லும் முன்னராக திரும்பி என் முன்னால் மீண்டும் வந்து நின்றார். அவரை நான் அண்ணாந்து பார்த்தபோது மீண்டும் நடக்க ஆரம்பித்தார். ஏரியை விடுத்து அவரைப் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். மகிழ்வான முகம். மெல்லிய புன்னகையை அந்த முகம் எப்போதும் அளித்தபடியேயிருந்தது. அவர் மீண்டும் என்னருகே வர ஆரம்பித்தார். அவ்வாங்கிலை விட்டு எழுந்து பூங்கா கரையாகவிருந்த கல்லொன்றில் போய் அமர்ந்து கொண்டேன். அவர் வாங்கிலின் இடது கரையில் போய் அமர்ந்தார். அந்தப் பெரிய மனிதர் இருந்த பின்னரும் வாங்கில் இன்னுமொருவர் இருப்பதற்கான இடமிருந்தது. வண்டிலை தன் முன்னே நிறுத்தி கயிற்றுக் கட்டுக்களை அவிழ்த்தார். மேலிருந்த பெட்டியை திறந்து தட்டெழுத்து இயந்திரத்தை வண்டிலின் மேலிருந்த ஏனைய பெட்டிகளுக்கு மேல் வைத்தார். றிபன் கட்டையை கழற்றி இடது கட்டைப் பக்கமாய் முழுமையாகச் சுற்றி மீளவும் அவற்றுக்கான இடங்களில் பொருத்தினார். பின்னர் காகிதத் தாள் ஒன்றை இயந்திரத்திற்குள் செருகி உருளையைச் சுழற்றி தாளை சரிசெய்தார். பெருவிரல் ஆட்காட்டி விரலுக்கு கீழே முண்டு கொடுத்தாற்போல் நிற்க ஏனைய மூன்று விரல்களும் மடிந்திருக்க குத்துவதற்கு தயாரானது போல் ஆட்காட்டி விரல்கள் நின்றன. நான்கு கட்டைகளை இடது வலது ஆட்காட்டி விரலால் குத்தினார். பின்னர் ஏரியைப் பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தார். இரவு கவியத் தொடங்கியது. அங்கிருந்த வாங்கில்கள் யாரையாவது தாங்கியபடியே இருந்தன. மேம்பாலத்தில் ஏறி நடந்தேன். பெருந்தெருக்களில் செல்லும் வாகன வெளிச்சமும், ரொரன்டோ மத்தியிலிருக்கும் சீ.என்.கோபுரமும்,கட்டிடங்களிலிருந்தும் வெளியேறும் ஒளியும் இரசிப்பனவாகவிருந்தன.

••••

இரவு கவிந்திருந்தது. பாலியல் தொழிலாளர்கள், போதைப்பொருள் விற்போர் என்ற இன்னொரு வலைப்பின்னலும் சந்தியை ஒட்டியிருந்தது. மனநிலை தாக்கத்துக்குள்ளானோர், வீடற்றோரை ஆதரிக்கும் இடமாகவும் அந்த வாங்குகள் இருந்தன. வாடிக்கையாளரை கவருவதற்காக உடையணிந்தபடி குயூன், கிங் வீதிகளிலும் அவை இரண்டையும் இணைக்கும் ஒழுங்கைகளுக்குள்ளும் பாலியல் தொழிலாளர்கள் நின்று கொண்டிருந்தார்கள். தெரு விளக்கின் ஒளி தட்டெழுத்து இயந்திரத்தோடு குந்தியிருக்கும் அந்த மனிதரைத் தெளிவாகக் காட்டியது. அந்த வாங்கை அதற்காகவே தேர்ந்தெடுக்கிறார். அவர் பேசிப் பார்த்ததில்லை. அந்த மெல்லிய புன்னகை மறையாமலே இருந்தது. மணிக்கணக்கில் அவரால் தட்டச்சு செய்ய முடிகிறது. அந்த இரு விரல்களின் வேகத்தை ஒத்ததாக யாராலும் வார்த்தைகளைப் பேச முடியாமோ தெரியவில்லை. சுழிக்குள் வந்து வீழுமாப்போல் அவரைச் சுற்றித் திரியும் சொற்கள் அந்த தாள்களில் வந்து வீழ்ந்து கொண்டிருந்தன. அவர் அந்த வாங்கிற்காக சண்டை போட்டது கிடையாது. வழமையாக அங்கு வருவோருக்கு மட்டுமே அந்த வாங்கில் பற்றித் தெரியும். பல சந்தர்;ப்பங்களில் அவர் அந்த வாங்கிலை கடந்து சென்றிருக்கிறார். அது வெறுமையாகவே இருக்கும். அவருக்கு ஏதாவது தோன்றும் போது மட்டுமே அந்த வாங்கிலைச் சுற்றியபடியிருக்கிறார். வார்த்தைகள் அவர் விரல்களுக்குள்ளால் வருவதற்கு அவதிப்பட்டுக்கொண்டு இருக்கும். அதைப் புரிந்து அனேகமானோர் எழுந்து சென்று விடுகிறார்கள். இரவிரவாக தாள்களை வார்த்தையால் நிறைத்தபடியேயிருக்கிறார். இரவின் நிசப்தம் கூடும் தருணத்தில் தட்டெழுத்து இயந்திரத்திலிருந்து எழும் எழுத்தொலி மட்டுமே கேட்டவண்ணம் இருக்கிறது. வார்த்தைகள் வராதபொழுதில் வாங்கில் குறண்டி படுத்துக் கிடக்கிறார். அவருக்காக யாராவது ஒருவர் கோப்பியை வைத்துவிட்டு போகிறார்கள்.

•••••

காற்றால் அடித்து வரப்பட்ட காகிதத்தை கலைத்துக்கொண்டு வந்த ஒருவருக்கு உதவுவதற்காய் அந்த காகிதத்தாளை என் கால்களால் அமுக்கி நிறுத்தினேன்.

“நன்றி” என்றவாறு

அந்தக் காகிதத்தை பொறுக்கி குப்பையில் சேர்த்தார் அந்த நபர். ரொரன்டோ நகரத் தூய்மையை அந்தத் காகிதத்தாள் குலைப்பதாய் உணர்ந்தாரோ தெரியவில்லை. எனது அறையர்களைத் தவிர்த்து கனடாவில் சந்தித்த முதல் தமிழர் அவர் கதிர். இள நரையேறிய சிக்கிய தலைமுடியும், முகம் நிறைந்த மழியாத் தாடியும், பழுப்பேறிய கோட்டும், பிய்ந்த தடித்த சப்பாத்தும் அவரை எப்போதும் அடையாளப்படுத்தின. முப்பது வயதைத் தாண்டியிருக்கக்கூடும். அவர் நடக்கும்போது நடைபாதையிலும், தெருவின் கரைகளிலும் ஒதுங்கும் குப்பைகளை பொறுக்கி தொட்டிகளுக்குள் போட்டபடியே செல்வார். குப்பைகளை வகைப்படுத்தி போடும் தொட்டிகளை மாநகர சபை அறிமுகப்படுத்திய பின்னர் கதிருக்கு மிகுந்த உற்சாகத்தை தந்திருக்கவேண்டும். யாராவது மாறுதலாக பொருட்களை தொட்டிக்குள் கொட்டினால் அவர் தொட்டியைத் திறந்து எடுத்து சரியான தொட்டிக்குள் போட்டு விடுகிறார். அவர்தான் என்னை அடையாளம் கண்டு

“தம்பி நீ தமிழோ” என்று கதைக்கத் தொடங்கி ஊர் விசாரிப்போடு பொதுநலக் கொடுப்பனவு பெறுவது வரையும் சொல்லி

“உமக்கு ஏதாவது தேவையென்றால் நான் கூட்டிக்கொண்டு போறன்” என உதவிக்கு முன்வந்தார்.

நான் இருக்கும் கட்டிடத்தின் பராமரிப்பாளருடன் கதிருக்கு நெருங்கிய தொடர்பிருந்தது.  கதிரும் இந்தக் கட்டிடத்தில் குடியிருந்ததாக அறையர்கள் சொல்கிறார்கள். எமது கட்டிட பராமரிப்பாளருக்கு உதவியாக எடுபிடி வேலைகளை கதிர் செய்வதைப் பார்த்திருக்கிறேன். வாங்கில் வந்து குந்துவோர் பலரும் கதிரை அறிந்திருந்தனர்.

••••

கதிர் என்கிற கதிர்காம நாதனை கணித மேதமைகளோடு ஆசிரியர்கள் ஒப்பிட்டபடியேயிருப்பார்கள். தூய கணிதம், பிரயோக கணிதம், பௌதீகம் என்பன அவரோடு பிறந்தவொன்றாக இருக்கக்கூடும். ஆசிரியர்கள் தங்களது கணித சிக்கல்களைத்  கதிரிடம் கேட்டு தீர்த்துக் கொள்கிறார்கள். கதிர் எண்களால் நிறைந்த மனிதர். கணிதச் சிக்கல்கள் எதுவும் அவருக்கு சிக்கல்களாகத் தெரிவதில்லை. எண்ணின் இடத்தை அவர் புரிந்து கொள்கிறார். அவற்றின் ஒழுங்கை அவர் தெரிந்து கொள்கிறார். அவரைச் சுற்றி இருந்த அனைத்துமே ஒவ்வொரு எண்களைப் பற்றிக்கொண்டிருந்தன. அனைத்தையுமே எண்களால் தரம் பிரிக்கக்கூடிய கணித மனம் அவருடையது. உயர் தரத்திலிருக்கும்போதே பல்கலைக்கழக கணிதங்களை விளங்கிக் கொள்ளவும், பிரயோகிக்கவும், நிறுவவும் அவரால் முடிந்தது. அவரது கணித ஆர்வத்தால் இரசாயானம் விட்டு விலகியே நின்றது. உயர்தரப் பரீட்சையில் அவரால் இரசயானத்தில் சித்தியடைய முடியவில்லை. அவரது நான்கு பாடத்திற்குமான பரீட்சைப் பெறுபேறு முன்னூற்று இருபத்தொன்று. இரசாயானம் இருபத்தியொரு புள்ளிகளைப் பெற்றுக் கொடுத்திருந்தது. அனுமதி கிடைக்கவில்லை. மீண்டும் பரீட்சை எழுதினார். இரசாயனத்தில் தேர்வுப் புள்ளியைப் பெற்று பேராதனை கணிதபீடத்தில் அனுமதிக்கப்பட்டார். அவரது கணிதத்திறமை அனைவரையுமே ஆச்சரியப்படுத்தியது. கணித மேதைகளின் சிக்கலான கணிதத் சமன்பாடுகளை அவரது கணித மனம் இலகுவாக புரிந்து கொள்கிறது. அவரொரு மேதைமையான மனிதராக மதிக்கப்பட்டார். உலகின் பிரபல பல்கலைக்கழகங்கள் மேல் படிப்புக்கான அனுமதியை அவருக்கு தருவதற்கு தயாராகவிருந்தன.

1983 யூலை 24. தனது விடுதி அறையிலிருந்து கணித பீடத்திற்கு நடந்து கொண்டிருந்த கதிர் சிங்கள மாணவர்களால் தாக்கப்பட்டார். கணித போராசிரியர் ஒருவரின் இடையூட்டால் அவரது வீட்டுக்கு அழைத்து வரப்பட்டு அறையொன்றுக்குள் பதுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தார். கதிர் பற்றிய விபரங்கள் தெரியாது உறவினர்கள் கலங்கிப்போயிருந்தனர். ஏனையவர்கள் போல் அவரும் கொல்லப்பட்டிருக்கலாம் என்றே நினைத்திருந்தனர். கதிரின் கணித மனம் களைத்திருந்தது. அவரைத் தாக்கியவர்கள் தாம் பற்றிய எண்களோடு மீளத் தொடங்கியிருந்தார்கள்.  அவை அச்சமான எண்கள் என அவரது மனம் சொல்லியபடியேயிருந்தது. ஏனைய எண்கள் பீதியில் ஒளியத் தொடங்கின. படுகொலைகள் ஓய்ந்துபோய் அகதியாய் யாழில் வந்திறங்கிய பின்பும் அச்சமான எண்கள் தொடர்ந்தன. சாப்பாடு இன்றி பல நாட்கள் தொடர்ச்சியாக அவர் உறங்கிக் கிடந்தார். நித்திரையின்றி பல நாட்கள் தொடர்ச்சியாக விழித்துக்கிடந்தார். சமன்பாடுகள் குலையத் தொடங்கின. அவை தொடர்ந்தன. முடிவிலி. “மேதையை கணிதம் இழந்தது”அவ்வாறாகத்தான் கதிரை இப்போது குறிப்பிடுகிறார்கள்.

••••

ஏஞ்சல் வாங்கில் அந்த மனிதர் அருகே அமர்ந்து சிக்கரெட் புகைத்த வண்ணம் இருந்தாள். அங்கு கதிரும் நின்று கொண்டிருந்தார். ஏஞ்சலை நான் இருக்கும் கட்டிடத்தில் கண்டிருக்கிறேன். கட்டிட பராமரிப்பாளரின் தொடுப்பென எனது அறையர்கள் அவளை அறிமுகப்படுத்தியிருந்தார்கள்.

“ஜோ புகைக்கப் போகிறீர்களா..?” என்றவாறு சிக்கரெட்டை நீட்டினாள் ஏஞ்சல்.

பெட்டிக்குள்ளால் நீட்டியிருந்த சிக்கரெட்டை எடுத்து வாயில் வைத்தார் அந்த மனிதர். அவள் அதை மூட்டி விட்டாள். அது அவர் வாயிலிருந்து புகைந்து கொண்டிருந்தது. அவரது விரல்கள் இடைவிடாது எழுத்துக்களை குற்றிக் கொண்டிருந்தன.

“ஜோ இளநீலச் சட்டையுடனும் கறுப்பு குறும்பாவாடையோடு நிற்பவளைப் பார்த்தீர்களா?  அவளொரு பச்சை வேசை. பொலிஸ் வேசை”

அவளது வாடிக்கையாளர்களை குறிவைத்து பெண் பொலிசாரும் பாலியல் தொழிலாளர்கள்போல் மாறுவேடத்தில் வந்து நின்று ‘சட்டம் ஒழுங்கை’ காப்பாற்றுவதுண்டு. ஏஞ்சல் குறிப்பிட்ட பெண் அதிகாரி அவள் அருகே வந்தாள்.

“உன்னை இந்த இடத்தில் நிற்கக்கூடாது என்று எத்தனை தடவை சொல்வது”என்றாள்.

“ஓ உன்ட தொழிலுக்கு இடைஞ்சலாய் இருக்கோ..? நான் எங்கேயும் நிற்பேன். அது எனது உரிமை. நண்பரோடு உரையாடிக் கொண்டிருக்கிறேன். வேசை… நீ அழகாய்த்தான் இருக்கிறாய்” என்றாள் ஏஞ்சல்.

“உன் வாயை அடக்கு.. உன்னை உள்ளே வைப்பதொன்றும் பெரிய வேலையில்லை.” என்றாள் அதிகாரி.

அவர் குற்றுவதை நிறுத்தி அதிகாரியின் முகத்தை நோக்கி பார்வையை ஏறிந்தார். அவர் ஆத்திரமுற்றிருக்கக்கூடும். ஆனால் அவர் முகத்தில் எதுவும் தெரியவில்லை. எப்போதும் போலவே மெல்லிய புன்னகை புரியும் முகம். அதிகாரி போன பின்னரும் அவளைப் பார்த்தவாறு இருந்தார். ஆத்திரத்திற்கான வார்த்தைகள் அவரைச் சுற்றித் திரிந்திருக்கவேண்டும். அவர் எதையும் பேசவில்லை. திரும்பி தனது தட்டெழுத்து இயந்திரத்தில் இருந்த தாளை நிமிர்த்தி இதுவரை பதித்தவற்றை வாசித்துவிட்டு மிகவேகமாக எழுத்துக்களை குற்ற ஆரம்பித்தார். அவை அவளது முகத்தில் வீசவேண்டிய சொற்களாய் இருக்கக்கூடும்.

“நீ பொலிஸ் வேலையை விட்டுவிட்டு.. உதையே செய். நன்றாக உழைப்பாய்” என்றவாறு சிரித்தாள் ஏஞ்சல்.

“ஜோ இவள்தான் என்னைக் கைது செய்தவள். என்னோடு படுத்தவன் சாட்சியாக வந்துவிட்டான். எனக்கு ஐந்நூறு டொலர் தண்டம். என்ட யோனி அரசாங்கத்துக்குத்தான் சொந்தம் என்று இப்பத்தான் எனக்குத் தெரியும். குயூன் வீதியில் நிற்பதற்கு தடை. ஆனால் நடக்க முடியும்..” என்றுவிட்டு பலமாகச் சிரித்தாள்.

வாங்கில் ஏறி நின்று “எனது யோனியைக் காப்பதற்கு காவலர்களும் தண்டத்திற்கு நீதிபதிகளும் இருக்கும் வரையும் சட்டமும் ஒழுங்கும் எனது யோனிக்குள் நிலைநாட்டப்படுகிறது.”

என்று உரக்கக் கத்திவிட்டு சிரித்தபடியேயிருந்தாள். அந்த மனிதர் வாயிலில் இருந்த சிக்கரெட்டை எடுத்து நிலத்தில் போட்டுவிட்டு எழுத்துக்களை குற்ற ஆரம்பித்தார். கதிர் காலால் அமுக்கி தணலை நூற்றுகுறை சிக்கரெட்டை பொறுக்கி குப்பைத் தொட்டிக்குள் சேர்த்தார்.

“ஜோ, என்னைப் பார்க்க ஒரு வேசி போலவா இருக்கிறேன்.? நான் தொழில் செய்யாத நாளில் வீதியில் போகுமொருவன் என்னைப் படுக்க அழைக்கிறான். பொலிசார் என்னை நிறுத்தி விசாரிக்கிறார்கள்.. நான் இந்த நாட்டின் பூர்வீகக்குடி என்பதை என் முகம் காட்டுகிறதல்லவா..?”

என்று கூறிவிட்டு மௌனித்திருந்தாள்.

அவர் குற்றுவதை நிறுத்திவிட்டு அவளைப் பார்த்தார்.

“ஜோ உங்களுக்கு தொந்தரவு தருகிறேனா..? உங்களது ஆக்கத்தை எனது அலட்டல்கள் உடைத்து விடுமா..?”

அவர் அவளைப் பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு அவளின் வாயிலிருந்து சிக்கரெட்டை பிடுங்கி தனது வாயில் வைத்து இழுத்துக்கொண்டு மேட்டின் கரையோடு இருக்கும் வேலியோடு நின்று ஏரியை பார்த்தவாறு நின்றார். திடீரென வார்த்தைகள் அற்ற வெற்றிடத்தை அவர் உணர்ந்திருக்க வேண்டும். ஏஞ்சலும் அவரைத் தொடர்ந்து சிக்கரெட்டை பற்றியவாறு போய் நின்றாள். அவரின் தட்டெழுத்து இயந்திரத்திலிருந்த தாள் காற்றில் படபடத்துக் கொண்டிருந்தது. ஏஞ்சலின் வார்த்தைகளை காற்று பதிய முற்பட்டிருக்கக் கூடும்.

••••

தன்டபே, ஒன்டாறியோ.

தொடர்ந்து மூன்று நாட்களாகக் கொட்டிய வெண்பனி வீடுகள், பாதைகளை மூடிக்கிடந்தது. அந்த மூன்று நாட்களும் தன்டபே நகர் செயலிழந்து கிடந்தது. பொதுவாகவே வெண்பனி பொழிவு கூடிய இடம்தான் தன்டபே. ஏஞ்சலுடன் அவளது சகோதர, சகோதரிகள் ஒன்பது பேர். அவர்களுடன் யூட் இணைந்திருந்தான். அவன் இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னராக ரொரன்டோவுக்கு இடம்பெயர்ந்திருந்தான். அந்த மூன்று நாட்களும் ரொரன்டோ நகரைப் பற்றிய பிரமையை அவர்களுக்கு அவன் ஏற்படுத்தியிருந்தான். அப்படியொரு இடம் இப்பூமியில் இருப்பதும் பதினைந்து மணிநேர கார் ஓட்டத்தில் போய்விட முடியுமென்பதும் அவளுக்கு ஆர்வத்தை தூண்டிய வண்ணமே இருந்தது. ரொரன்டோவுக்கு செல்ல வேண்டுமென ஏஞ்சலும் முடிவெடுத்திருந்தாள். யூட்டிடம் பந்தயக்காரை ஒத்த போர்ட் மஸ்தாங் காரொன்றிருந்தது. அதன் கூரையிலும் கண்ணாடியிருந்தது. அவனது நடையுடை பாவனைகள் அனைத்தும் எல்விஸ் பிரஸ்லியை ஒத்திருந்தன. யூட்டும் அவளது அண்ணனும் வெள்ளையின இளைஞர்களுடனான மோதல் ஒன்றில் குற்றம் சாட்டப்பட்டு சிறிதுகாலம் இளையவருக்கான சிறையில் இருந்தவர்கள். சிறையிலிருந்து வந்த பின்னர் சிறைக்குள் கிடைத்த தொடர்போடு ரொரன்டோ சென்றவன். ஒரு மாதத்திற்கு முன்னராகத்தான் தன்டபே திரும்பியிருந்தான். மஸ்தாங் காரில் முன்னுக்கு இருந்து பயணிக்கும் விருப்பை ஏஞ்சல் யூட்டுடிடம் தெரிவித்திருந்தாள்.

வெண்பனி வெளிச்சம் கண்களுக்கு கூச்சத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருந்தன. இனிவரும் இரு நாட்களும் முகில் அகன்று சூரிய வெளிச்சமிக்க நாட்களாகவிருக்குமென வானிலை அறிவிப்பு சொன்னபடியிருந்தது. யூட்டின் காரின் முன்னிருக்கையில் ஏஞ்சல் அமர்ந்திருந்தாள். உறைந்திருந்த ஒரு சிறு ஏரிக்குள் வெள்ளை இளைஞர்களின் கார்கள் பல ஓடிச் சறுக்கிக் கொண்டிருந்தன. வெள்ளையர்களின் இனவாதச் சிக்கலுக்குள் அவன் மாட்டிக்கொள்ள விரும்பவில்லை. அவர்கள் நின்ற இடத்தை தவிர்த்து வேறொரு பகுதிக்குள் நுழைந்து காரின் வேகத்தை முடுக்கினான். ஏரிக்குள் கிடந்த பனியை தூர வீசியபடி பயணித்தது கார். அவன் தடுப்பை அமர்த்தி சில்லுகளை திரும்பினான். கார் வட்ட வட்டமாய்ச் சுற்றிச்சுற்றி சறுக்கியபடியே சென்று கொண்டிருந்தது. ஒவ்வொரு வட்டமும் ஒன்றோடு ஒன்று பிணைந்தபடியிருந்தன. இறுதியில் கார் முடிவுறா வட்டத்தின் ஆரையோடு ஏரிக்கரையே ஓய்ந்திருந்தது. அவர்கள் காருக்குள் ஒய்வின்றி இயங்க ஆரம்பித்தனர். ஏஞ்சல் காரின் வேகத்தையும் காமத்தின் வேகத்தையும் அறிந்து ஓய்ந்திருந்தாள்.

கஞ்சாப்புகை காரை நிறைத்திருந்தது. காரின் இருக்கைகளை சரித்து படுத்து வான்வெளியை பார்த்தவாறு இருவரும் கிடந்தனர். அண்டத்துக்குள் மிதந்து திரிவதாக உணர்ந்தாள். அவள் வான்வெளியை விட்டு நிலத்துக்கு வருவதற்கு விரும்பவில்லை. தொடர்ந்தும் புகைத்தபடியேயிருந்தாள். வெள்ளிகளிடை அவனோடு புணர்ந்தாள். அவள் அவனைத் தொடர்ந்தாள். அண்டவெளிக்கு அவனாலேயே அழைத்துச் செல்ல முடிந்தது. அண்டத்துள் அவனது கையைப்பற்றி மிதந்து திரிவது பேரின்பமாயிருந்தது. அவளது கால்கள் நிலத்திற்கு மீண்டிருந்த ஓர் நாளில் ஏஞ்சல் கருத்தரித்திருந்ததை உணர்ந்தாள். அச்சம் அவளைச் சூழத்தொடங்கியது. அதை யூட் அறிந்தபோது அவனது கார் ரொரன்டோவை நோக்கி பயணிக்க ஆரம்பித்தது. ஜன்னலருகே வந்து நின்று அவனது கார் சில்லுகளின் வழித்தடத்தைப் பார்த்தவாறு நின்றாள் ஏஞ்சல். அவன் விட்டுச்சென்ற தொலைபேசி இலக்கமும் ஐம்பது டொலர்களும் அவள் வசமிருந்தன.

••••

கருவைக் கலைத்த களைப்பு. அந்த மருத்துவ நிலைய கதிரையில் தூங்கியிருந்தாள் ஏஞ்சல். கருத்தரிப்பை தடுக்க என்னவெல்லாம் செய்யலாம் என்ற மருத்துவக் குறிப்புகள் அடங்கிய பிரசுரங்கள் அவள் கைகளுக்குள் கிடந்தன. அவளுக்கான தற்காலிக தங்குமிட வசதியோடு சமூக சேவை அதிகாரி அவளை எழும்பினார்.

“உனக்கு பதினைந்து வயதுதான் ஆகிறது.. நீ கவனமாகவிருக்கவேண்டும். உன் உடலைக் கவனித்துக்கொள். தற்காலிக இடத்தில் ஒரு வாரம் தங்கலாம். அதன் பின்னர் நீ வீடு திரும்ப வேண்டும்.”

அதிகாரி தற்காலிக தங்குமிடத்தில் சேர்த்து விட்டு அகன்றார்.

பாட்டிக்குத் தெரியும். அவரின் சம்மதம் இன்றி கருக்கலைப்பை செய்ய முடியாது. ஆயினும் ஏஞ்சலை அவர் பார்க்க விரும்பவில்லை. ஏஞ்சலின் நிலை குறித்து அவளது தாய் எதுவும் கூறப்போவதில்லை. தாய் குடிபோதையில் கிடப்பவள். அவள் எதையும் கிரகிக்கும் நிலையில் எப்போதும் இருந்ததில்லை. பாட்டி மட்டுமே அக்கறையுள்ளவர். அவர் ஒன்பது பேரப்பிள்ளைகளை பராமரிக்கிறார். பண்பாட்டு அழிக்கப்பட்டு அல்லலுறும் சமூகத்துள் அந்த முதுதாயின் அரவணைப்பு ஓரளவு அவர்களை காப்பாற்றியிருந்தது. முதுமையும், வறுமையும், தந்தையற்ற பேரப்பிள்ளைகளும், குடிபோதையோடு ஒடுங்கிய மகளும் பாட்டிக்கு பெரும் இடர்தான். பண்பாட்டின் வேர்களை பேரர்களுக்கு கடத்திவிட வேண்டுமென்ற அபிலாசையோடு தனது இறுதி நாட்களை கடந்து கொண்டிருந்தாள் அந்த முதுதாய். தான் கருத்தரித்திருப்பது பாட்டிக்கு பேரிடியைக் கொடுத்திருக்கும் என்பதை ஏஞ்சல் அறிவாள். சிறுவயது முதலே வறுமை, காமம், போதையின் குரூர முகங்களைச் அவளுக்கு சொல்லி வளர்த்தவள். தானும் ஏனைய இளையவர்கள் போல் குரூர வலைக்குள் வீழ்த்தப்பட்டிருப்பதை அறிந்தால் நிச்சயம் அந்த முதுதாயின் திட்டுகளுக்கு ஆளாவேன் என்பதை ஏஞ்சல் அறிவாள். முதுதாயின் வாஞ்சையான தடவல் அவளுக்குத் தேவைப்பட்டது. தலையை வாரி பின்னலிட்டு அவளிடும் முத்தங்களுக்காக கன்னங்கள் ஏங்கி நின்றன. அவளது கைகளுக்குள் பொத்தி வளர்க்கப்பட்டவள். முதுதாயின் கண்களுக்கு பதிலளிக்கும் திடம் அவளிடம் இருக்கவில்லை. ரொரன்டோ செல்லும் ‘கிரே ஹன்ட்’ பஸ்சில் ஏஞ்சல் ஏறி அமர்ந்து கொண்டாள். ரோரன்டோவில் யூட்டின் பாலியல் வலைக்குள் வீழ்ந்தவள் அவனது பிடியிலிருந்து விலகியபோது பாலியல் தொழிலைத்தவிர அவளுக்கு வேறு தெரிவுகள் இருக்கவில்லை. முதுதாயின் திட்டல் அவள் காதுகளுக்கு எட்டிய போதெல்லாம் அவள் போதைக்குள் அமிழ்ந்து போனாள்.

••••

“ஜோ நான் போகிறேன். அந்த பொலிஸ் வேசை என்னை இந்த இடத்தில் விடப்போறதில்லை. பின்னர் சந்திக்கிறேன். ஜோ இந்த சிக்ரெட்டை வைத்திருங்கள். இரவு தேவைப்படும்.”

அவரது கோட் பைக்குள் சிக்ரெட்டை வைத்துவிட்டு ஏஞ்சல் நகர்ந்தாள். அவள் வைத்துவிட்டுப் போன சிக்ரெட்டை எடுத்து மூட்டிக்கொண்டு வேலிக்கரையாக நடந்து திரிந்தார் அந்த மனிதர். பின்னர் வாங்கிலைச் சுற்றி நடந்தபடியிருந்தார். வார்த்தைகள் மங்கி மொழி தடுமாறத் தொடங்கியிருக்கக் கூடும். வாங்கில் அமர்ந்து தட்டெழுத்து இயந்திரத்தை பெட்டிக்குள் வைத்து கயிற்றால் இறுக்கிக்கொண்டு மக்டீ பக்கமாய் வண்டிலை இழுத்தபடி நடக்க ஆரம்பித்தார்.

••••

தபீசா வேலைக்கு வந்திருப்பாள். இரவு 11 மணியிலிருந்து காலை 7 மணி வரை அவளது வேலை. மக்டீ உணவகம் இருபத்தினான்கு மணி நேரமும் திறக்கத் தொடங்கியதிலிருந்து அவளுக்கு இரவு வேலை. அந்த உணவகத்தில் நீண்ட நாட்களாக வேலை செய்கிறாள். மொசாம்பிக்கிலிருந்து அகதியாக வந்தவள். சிரித்த முகம். பருத்த உடல். அனைவரையும் கவரும் அழகு. மக்டீயை பார்க்கிலும் தபீசா பிரபலமானவள். அவளின் அழகிய குரலில் பாடல்கள் இனிமையாய் ஒலிக்கும். இரவுகளில் அவளின் பாடல்கள் அவளுக்குத் துணை. பகலில் நிற்பவர்கள் வாடிக்கையாளர் தவிர வேறு ஒருவரையும் அங்கு இருக்க அனுமதிப்பதில்லை. அங்குள்ள கழியலறை கூட வாடிக்கையாளருக்கு மட்டுமே. கழியலறைக் கதவைத் திறப்பதற்கான பொத்தான் தொழிலாளர்களிடம்தான் இருந்தது. வீடற்றோர், மனோநிலை பாதிக்கப்பட்டோர், பாலியல் தொழில் செய்வோர் உணவகத்துக்குள் வந்து குந்திவிடாது இருக்க.

“வாடிக்கையாளர்கள் இரு மணிநேரம் மட்டுமே உணவகத்துக்குள் இருக்கலாம்”

“வாடிக்கையாளர் மட்டுமே கழியலறை பாவிக்கும் அனுமதியுண்டு”

போன்ற வாசகங்கள் அடங்கிய விடய அட்டைகளும் வாசலில் ஒட்டப்பட்டிருந்தன.

இரவுகளில் தபீசா வேலையிலிருக்கும்போது எந்தத் தடைகளும் இருப்பதில்லை. வீதியில் படுப்போருக்கு மலசலகூடம் திறந்தே இருக்கும். கதிர் அங்கு பதியப்படாத தொழிலாளி. தபீசாவின் நட்பினால் இரவுகளில் மக்டீ துப்பரவு வேலைகளில் தபீசாவுக்கு உதவியாய் இருப்பார். ஏஞ்சல் தபீசாவிடம் சிறு தொகை பணத்தை கொடுத்து வைப்பதுண்டு. ஜோ, கதிர் அல்லது வீடற்றோர் யாராவது உள்ளே வருவதற்கு கோப்பிக்கான தொகையது. தபீசாவிற்கு மேலாளருடன் பனிப்போர் இருந்த வண்ணமேயிருந்தது. வீடற்றோர் அங்கு வருவதும் குந்துவதும் அவருக்கு விருப்பமில்லை.

“அவர்கள் கோப்பியை வாங்குகிறார்கள். அவர்களும் வாடிக்கையாளர்கள். சட்டரீதியாக எதுவும் செய்ய முடியாது.” என மேலாளருடன் வாதிட்டபடியே இருக்கிறாள் தபீசா.

அவர்களுக்கான பணத்தை தபீசா கொடுக்கிறாள் என்பதே மேலாளரின் குற்றச்சாட்டு. ஏஞ்சல் மட்டுமல்ல அங்கு வரும் வாடிக்கையாளர் பலர் வீடற்றோர், உதவி தேவைப்படுவோருக்காக பணத்தை விட்டுச் செல்வதுண்டு. குளிர் காலங்களில் நீளும் இரவுகளில் அவர்களின் சந்திப்பு இடமாக அந்த மக்டீ இருந்தது. அந்த மனிதர் மூலையிலிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து தான் எழுதியவற்றை மீளப்பார்த்து திருத்தங்கள் செய்து கொண்டிருப்பார். அங்கு வேலை செய்யும் பலரும் நாட்டுக்கு புதியவர்கள் அல்லது மாணவர்களாய் இருந்தார்கள். வேலைப்பளு அதிகரித்துக்கொண்டே சென்றது. சம்பளத்தில் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை. வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் அதிகரித்த வண்ணமேயிருந்தது. வேலையை விட்டால் இன்னுமொரு வேலையைத் தேடுவது சிரமம். அதை மேலாளர்கள் நன்கு அறிவார்கள். அதை அவர்கள் தங்களுக்கு சாதகமாக எப்போதும் பயன்படுத்திக் கொள்வார்கள். அவர்களோடு முரண்படவும் முடியாது. வேலையற்றுப்போய் பொதுநல கொடுப்பனவுடன் வாழ முடியாது. மேலாளருடனான முரண்பாட்டாலே அவள் இரவு வேலைக்கு மாற்றப்பட்டிருந்தாள். அதனால் அவள் செய்து வந்த பின்னேரப் பகுதிநேர வேலையை கைவிட வேண்டியிருந்தது. அவளது கணவரும் இரண்டு பிள்ளைகளும் தென் ஆபிரிக்காவில் இருந்தார்கள். அகதி கோரிக்கை ஐந்தாண்டுக்கு மேலாக இழுபட்டபடியே இருக்கிறது. கனடா வதிவிட உரிமை கிடைப்பதற்கும், குடும்பத்தை அழைப்பதற்கும் வேலை முக்கியம். அதனால் மேலாளரின் கடும்போக்குகளை அனுசரித்து செல்ல வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் அவளைச் சூழ்ந்திருந்தது. இரவு வேலை பணியாளராய் அவளுடன் மே என்கிற மாணவி சேர்ந்திருந்தாள். துடியாட்டமானவள். சிரித்தபடியேயிருப்பாள். படபடக்கும் பேச்சு. தபீசாவின் மூத்த மகளை ஒத்த வயது. தபீசாவை அவளுக்கு பிடித்திருந்தது. மற்றோர் மீது பரிவும் கரிசனையும் அவளுக்கு இருக்கும். அதுவே தபீசாவின் நெருக்கத்துக்கு காரணமாயிருந்தது. மேயுடன் வேலை செய்வது தபீசாவுக்கு பிடித்திருந்தது. தபீசா தனது மனதைத் திறந்து பகிர்ந்துகொள்ளக் கூடிய தோழி அவள்தான்.

மேலாளர் தொழிலாளர்களை நடாத்தும் முறை குறித்து அதிருப்தி அடைந்திருந்தாள் மே. குறிப்பாக தபீசா மீதான மேலாளரின் வன்மம் அவளுக்கு எரிச்சலை கொடுத்தபடியிருந்தது. தொழில் சங்கம் ஒன்று அமைத்தால்தான் இவர்களின் கெடுபிடியிலிருந்து விடிவு என்று மே சொல்லியபடியிருந்தாள். மேயின் எண்ணத்துக்கு கருத்தளவில் தபீசா ஒத்துழைத்திருந்தாலும் அவளொரு அகதி, நிரந்தர குடியுரிமைக்காக காத்திருப்பவள். குடும்பம் அவள் அனுப்பும் பணத்தில் தங்கியிருக்க வேண்டிய நிலை. பெரு நிறுவனங்களோடு போராடுவது இலகுவானதில்லை. வேலையிழப்பு, இருப்பிடமிழப்பு. பின்னர் எல்லாவற்றுக்கும் கையேந்தும் நிலை. மே மாணவி. சிறுவயதிலிலே அவளுக்கிருந்த அறிவும், துணிச்சலும் தபீசாவுக்கு பிடித்திருந்தது. தபீசாவுக்காக மே மேலாளர்களுடன் வாதிடுகிறாள். மே தொழிற்சங்கப் பிரதிநிதிகளுடான சந்திப்பை ஏற்பாடு செய்திருந்தாள். இருவரும் இரவில் வேலை செய்யும் நாளொன்றில் பிரதிநிதி வந்திருந்தார். தொழிலாளர்களின் கையெழுத்து வாங்கும் முயற்சியில் இருவரும் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். பல தொழிலாளர்களின் கைகளுக்கு திட்டம் எட்டும் முன்னமே மக்டீ முகாமைத்துவத்திற்கு எட்டியிருந்தது. மேயும் தபீசாவும் வேலையால் நீக்கப்பட்டார்கள். ஏனைய தொழிலாளர்கள் வேறு கிளைகளுக்கு மாற்றப்பட்டார்கள். முகாமைத்துவம் அந்தக் கிளையை பொறுப்பெடுத்தது. எல்லோருமே புது முகங்கள்.

“உங்கள் வேலை நீக்கம் சட்டவிரோதமானது. நாங்கள் மக்டீக்கு எதிராக வழக்கு தொடர இருக்கிறோம்.” என்றார் தொழிற்சங்க பிரதிநிதி.

ஆத்திரமும் இயலாமையும் அவர்களை சூழ்ந்தபடியிருந்தது. மக்டீக்கு முன்பாக ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதென தொழிற்சங்கமும் அவர்களும் முடிவெடுத்திருந்தார்கள். வாங்கில் அந்த மனிதர் அமர்ந்திருந்தார். அவரோடு ஏஞ்சல், கதிர், தபீசா, மே ஆகியோர் நின்று கொண்டிருந்தனர். போராட்ட சுலோகங்கள் அடங்கிய அட்டைகள் தயாராகின. மக்டீயின் நடவடிக்கையை வெளிப்படுத்தும் துண்டுப்பிரசுரத்தை அந்த மனிதர் தயாரித்தார்.“மக்டீயை நிராகரிப்போம்” என தலைப்பிடப்பட்டிருந்தது.

அவர்களின் ஆர்ப்பாட்டம் நீண்டது. எப்போதும் மந்தமாய் இருக்கும் சந்தி ஆர்ப்பாட்டக்காரர்களால் விழித்திருந்தது. வீடற்றோர் பலர் அவர்களது துண்டுப்பிரசுரத்தை கொடுத்தவாறும், அட்டைகளை தாங்கியவாறும் நின்றுகொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் அனைவருமே மக்டீயில் அறிமுகமான வாடிக்கையாளர்கள். தபீசா ஆரம்பத்தில் அவர்களோடு சற்று கடுமையாக நடந்திருந்தாள். முகாமைத்துவத்தின் நிர்ப்பந்தம். இப்போ அவர்களில் பலர் அவளுக்குத் தெரிந்தவர்கள். அவளுக்கு ஆதரவாக ஆர்ப்பாட்டத்தில் நிற்கிறார்கள். ஆர்ப்பாட்டம் முகாமைத்துவத்திற்கு சங்கடத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தது. நீதிபதியின் கட்டளை பிறப்பிக்கப்பட்டது. மக்டீக்கு அருகே நின்று ஆர்ப்பாட்டம் செய்வது தடுக்கப்பட்டிருந்தது. வீதியின் மறுகரையில் நின்று கோசங்களை எழுப்பினர். ஏஞ்சலின் தொழிலால் அவளைத் தெருக்களில் காணும்போதெல்லாம் அவளைத் தெரியாதவள் போல் தபீசா கடந்திருக்கிறாள். அவள் கண்களுக்கு எட்டாதவாறு தெருக்களை மாற்றி நடந்திருக்கிறாள். கடந்த இரண்டு வாரங்களாக அவர்களுக்கு ஆதரவாக அவள் அங்கு வந்து போகிறாள். தபீசாவுக்கும் மேக்கும் சிற்றுண்டிகளும், பானங்களும் வாங்கி வருகிறாள்.

“ஏஞ்சல் இதெல்லாம் நீ செய்யத் தேவையில்லை” என ஏஞ்சலை கட்டியணைத்து தபீசா அழுதாள். அவளுக்கு உள்ளூர குற்றவுணர்வு அழுத்தியிருக்க வேண்டும்.

“ஏய் தபீஸ் நாங்கள் நண்பர்கள் இல்லையா..? அழாதே”

ஏஞ்சல் அவளை அணைத்தபடியிருந்தாள். இரண்டு வாரங்களைக் கடந்திருந்தன. சோர்வை மறைக்க தபீசா பாடியவாறு இருந்தாள். அனைவரும் பாடினார்கள். ஆடினார்கள். ஆயினும் அவர்களது சுருதி மெல்லத் தளரத் தொடங்கியது. தபீசா வேறு வேலைக்காவும், வீட்டுக்காகவும் அலைய வேண்டியிருந்தது.

••••

ஏஞ்சல் வரும் நேரம்தான். தபீசா எதிர்பார்த்திருந்தாள். அன்றைய நாள் கடந்தது. ஏஞ்சலைக் காணவில்லை. சிலவேளை அவள் ஓரிரு நாட்கள் வாடிக்கையாளர்களுடன் சென்றுவிட்டு மீளவும் வருதுண்டு. இரண்டு நாட்களைக் கடந்தும் அவளைக் காணவில்லை. வழமைக்கு மாறாகவிருந்தது. தபீசாவுக்கு ஏஞ்சல் குறித்த அச்சம் மனதை உறுத்திய வண்ணமிருந்தது.

ஆர்ப்பாட்டத்தில் நின்ற தபீசாவையும் மேயையும் நோக்கி கதிர் ஓடி வந்தார்.

“ஏஞ்சலை யாரோ கத்தியால் குத்தி காயப்படுத்தி தெருவில் வீசிவிட்டு போயிருக்கிறார்கள். அவள் வைத்தியசாலையில் உயிருக்காக போராடிக் கொண்டிருக்கிறாள்”

என்று கதிர் அழுதுகொண்டு பொலிசாரின் தகவலைப் பகிர்ந்தார். மூவரும் வாங்கு நோக்கி ஓடினார்கள். வாங்கில் படுத்துக்கிடந்த அந்த மனிதரை எழுப்பித் தகவலை பறிமாறினார்கள். அவர்  எழுந்து அமைதியாக குந்தியிருந்தார். தனது கோட் பைக்குள் கையை நுழைத்து எதையோ தடவினார். நெருப்புப் பெட்டியுடன் அவர் கை வெளியில் வந்தது. அவருக்கு புகைக்க வேண்டும் போல் இருந்திருக்க வேண்டும். வண்டிலை  இழுத்துக் கொண்டு வைத்தியசாலை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினார். மூவரும் அவரைத் தொடர்ந்தனர்.

தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில் இயந்திரங்களும், குழாய்களும் சூழ அவள் கிடத்தப்பட்டிருந்தாள். அவளை அடையாளம் காண முடியவில்லை. முகம் காயங்களால் வீங்கிப் போயிருந்தது.

தபீசாவும் மேயும்

“ஏஞ்சல்.. ஏஞ்சல்..”என்று அழைத்துப் பார்த்தார்கள்.

இருவரின் கண்களும் பனித்திருந்தன. அந்த வார்த்தைகள் அவளை எட்டியதோ தெரியவில்லை. அவர்கள் மௌனித்து நின்றார்கள். செயற்கை சுவாச இயந்திரத்தின் ஒலி அந்த அறையை நிறைத்திருந்தது.

“நீங்கள் உறவினர்களா? நண்பர்களா?” என்று கேட்டவாறு தாதி வந்தாள்

“நாங்கள் நல்ல நண்பர்கள்” என்றாள் தபீசா

“நான் இதை சொல்லக்கூடாது.. இதைச் செய்த கொடியவனைப் பிடித்து தூக்கிலிட வேண்டும்” என்றுவிட்டு தாதி நகர்ந்தாள்.

அந்த மனிதர் ஏஞ்சலைப் பார்த்தவாறு நின்றார். அவர் கண்கள் கலங்கியிருந்தன.

“ஏஞ்சல்” என்று மெதுவாக அழைத்தார். அவளின் பாதங்களை தடவினார். அவளது மார்புப் பகுதி விரிந்து சுருங்குவதை பார்த்தபடியிருந்தார். அது அவளின் இயற்கையான சுவாசமாக இருக்ககூடாதாவென ஏங்கினார்.

“தயவு செய்து மீண்டும் வந்துவிடு” என்று கண்கள் பனித்தபடி அறையை விட்டு வெளியே வந்தார். எந்த வார்த்தைகளுக்கும் அங்கு அர்த்தமில்லை என்பதை அவர் அறிந்திருக்கக்கூடும். செயற்கை சுவாச ஒலி அவரைத் தொடர்ந்தபடியேயிருந்தது. ஏதோவொரு வெறுமை சூழ்ந்திருப்பதாய் அவர் உணர்ந்திருந்தார். அவர் அந்த வாங்கில் குந்துவதை நிறுத்தினார். தெருக்களில் சுற்றி நடந்தபடியே திரிந்தார். ‘ஏஞ்சல் எழுந்திருக்கக்கூடும்’ என்ற நினைவு அருட்டும் போதெல்லாம் ஆவலோடு அவளைப் பார்ப்பதற்கு வைத்தியசாலைக்கு செல்கிறார். ஏஞ்சலின் பாதத்தைத் தடவியபடியே நிற்கின்றார்.

“உங்கள் மகளா?” என்ற கேள்வியோடு தாதியொருத்தி வந்து குறிப்பெழுதியபடியிருந்தாள்.

இறுகிய அவரது முகத்துக்குள்ளால் கவலையை விலத்தி ஒரு சிறு புன்னகை வெளிவந்தது. ஏதாவது உறவு இருந்திருந்தால் தப்பித்திருப்பாளா.. என்ன? அவளொரு மனிசி.

“அவள் ஒரு பெண்” என்றார் அந்த மனிதர்.

தாதி குறிப்பு எழுதுவதை நிறுத்திவிட்டு அந்த மனிதரை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அந்தப் பதில் அவளின் நெஞ்சத்தை ஒரு கணம் பிழிந்திருக்க வேண்டும். அவர் ஏஞ்சலின் பாதங்களைத் தடவியபடியேயிருந்தார்.

••••

இரவு கூடியிருந்தது.

“வாடிக்கையாளர்களின் நன்மை கருதி மக்டீ சீரமைப்புக்காக மூடப்படுகிறது. அசௌகரியத்திற்கு மன்னிப்பு கோருகிறோம்”

என்ற வாசகத்தை தாங்கிய  அறிவித்தல் வாசலில் ஒட்டப்பட்டிருந்தது. தொழிலாளர்களின் உரிமைக் கோரிக்கைகள் அடங்கிய அட்டைகளும், பல்தேசிய நிறுவனங்களைக் கண்டிக்கும் அட்டைகளும் மக்டீ சுவரில் சாய்ந்தபடி தெருவில் கிடந்தன. வாடிக்கையாளர்கள் அறிவித்தலை பார்த்து விட்டு அகன்று கொண்டிருந்தார்கள். ஆர்ப்பாட்டம் இடை நிறுத்தப்பட்டிருந்தது.

தபீசாவும் மேயும் வாங்கில் அமர்ந்திருந்தார்கள். அந்த மனிதர் தனது வண்டிலை இழுத்துக்கொண்டு வைத்தியசாலைப் பக்கமிருந்து சந்திக்கு வந்து கொண்டிருந்தார். செயற்கை சுவாச ஒலி அவரைத் தொடர்ந்த வண்ணமிருந்தது. தொடர்ந்து நாட்களாக அவர் ஏஞ்சலை பார்த்து வருகிறார். எந்த முன்னேற்றத்தையும் அவளது உடல் காட்டவில்லை. மக்டீ விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டிருந்தன. தெருவில் கிடந்த ஆர்ப்பாட்ட அட்டைகளை பார்த்தவாறு வந்தார். அந்த மனிதரைக் கண்டதும் அறிவித்தலைக் காட்டியவாறு

“கப்டன் மக்டீயை பூட்டிவிட்டார்கள்” என்றார் கதிர்.

அந்த மனிதர் வண்டிலை அருகே நிறுத்திவிட்டு அறிவித்தலை வாசித்தார். மக்டீயின் முன்னே குறுக்கு மறுக்குமாக நடக்கத் தொடங்கினார். அவரின் விரல்கள் துருத்தத் தொடங்கின. அவரது நடையின் வேகம் அதிகரிக்கத் தொடங்கியது. அவரைப் பின்தொடர்ந்து கதிரும் நடந்தபடியேயிருந்தார். அவரின் வேகத்தை தொடர முடியாது சந்தியிலிருந்த மின்கம்பத்தோடு சாய்ந்திருந்தார் கதிர். சொற்கள் விரல்களுக்குள்ளால் வெளிவருதற்காய் முண்டிக்கொண்டு இருக்க வேண்டும். அந்த மனிதர் தனது வண்டலின் கயிற்றை அகற்றினார். தனது தட்டெழுத்து இயந்திர பெட்டியைத் தூக்கி ஆத்திரத்துடன் வந்தார். மக்டீ உணவக பிரதான வாயில் கண்ணாடிக் கதவை நோக்கி எறிந்தார். கண்ணாடியை சிறிது உடைத்துவிட்டு அவர் முன்னால் பெட்டி வந்து விழுந்தது. பெட்டியை விட்டு தட்டெழுத்து இயந்திரம் வெளியில் கிடந்தது. அதைத் தூக்கி கடையின் பக்க கண்ணாடி நோக்கி ஓங்கி வீசினார். தட்டெழுத்து இயந்திரம் நொறுங்கி பாகங்கள் சந்தியில் பரவத் தொடங்கின. கையில் கிடைத்த பாகங்களை ஜன்னல் கண்ணாடிகள் மீது விட்டெறிந்தார். தட்டெழுத்து எழுத்துக்கூடு அவர் கையில் கிடைத்தது. அதை தூக்கி எறிந்தார். அது சுவரில் பட்டு மீண்டது. கூடு முற்றாய்க் கலையும் வரை மீளமீள விட்டெறிந்தார். அந்த தட்டெழுத்து கூட்டிலிருந்து பிரிந்த எழுத்துக்கள் சந்தியில் சிதறிக் கிடந்தன. அவர் மீளவும் குறுக்கு மறுக்காக நடக்க ஆரம்பித்தார்.“கப்டன் என்ன செய்கிறீர்கள்” எனக் கேட்டபடி உருண்டு வீதியின் மறுகரைக்கு வந்த றிபன் கட்டையை எடுத்து றிபனை கட்டையில் மறுபடி சுற்றிக்கொண்டிருந்தார் கதிர். ஏதோ நடக்கிறது என்பதை வாங்கிலில் அமர்ந்திருந்த தபீசாவும் மேயும் கண்டுவிட்டு சந்தியை நோக்கி ஓடி வந்தனர்.

அவர் தனது வண்டிலை நோக்கிப் போனார். வண்டிலுக்குள் கிடந்த ஏனைய பெட்டிகளையும்,காகிதத்தாள் கற்றைகளையும் தூக்கி மக்டீ மீது வீசினார். தபீசாவும் மேயும் அவரை ஆற்றுப்படுத்த முயன்று கொண்டிருந்தனர்.

அவரது உடமைகள் சந்தியில் கிடந்தன. காகிதத்தாள்கள் சந்தியெங்கும் பரவத் தொடங்கின. வண்டிலைத்தூக்கி மக்டீ கண்ணாடி ஜன்னல்கள் மீது விட்டெறிந்தார். அவரின் விரல்கள் துருதுருத்துக் கொண்டிருந்தன. வீதியின் மறுகரையே இருந்த குப்பைத் தொட்டிகளை உதைத்து கவிழ்த்துக் கொட்டிட முயன்றார். அவரால் முடியவில்லை. வழியில் இருந்த குப்பைத் தொட்டிகளை உதைத்தபடியே வேகமாய் வாங்கு அருகே வந்தார்.

“புரொபசர் என்ன செய்கிறீர்கள்..?” என்றவாறு தபீசா அவரை அரவணைக்க முயன்றாள்.

அவர் அவளை உதறிவிட்டு வாங்கு முன் குறுக்கு மறுக்காய் நடக்கத் தொடங்கினார். அவரைச் சுற்றிக் கொண்டிருந்த சொற்கள் அர்த்தமிழந்து வெளியில் கரைந்திருக்கக் கூடும்.

தபீசாவும், மேயும் வாங்கில் அமர்ந்து அந்த மனிதரைப்  பார்த்தவாறு இருந்தனர். இருவரின் கண்களும் கலங்கியிருந்தன. எப்போதும் உதிரும் சிறு புன்னகை அவர் முகத்திலிருந்து அகன்றிருந்தது. ஆத்திரத்தில் அவரது முகம் இறுகிச் சிவந்திருந்தது. அந்த மனிதரின் புன்னகையை மீட்கும் சொற்கள் தம்மிடம் இல்லையென்பதை அவர்கள் அறிந்திருந்தார்கள்.

காற்று காகிதத்தாள்களை எல்லாத் திக்கிலும் அடித்துச் சென்றது. தாள்களை விட்டு சொற்கள் அகல ஆரம்பித்தன. அவை இந்நிலத்தின் மனிதர்களைப் பற்றிய கதையின் சொற்களாய் இருக்கக்கூடும்.  அவை காற்றின் சொற்கள். காற்று அவற்றை மீளப்பெற்றிருக்கக் கூடும். அந்த மனிதர் நடந்தபடியேயிருந்தார்.

சந்தியிலும், தெருவிலும் சிதறிக் கிடந்த நொறுங்கிய பொருட்களையும், காகிதத் தாள்களையும் பார்த்தவாறு திரிந்தார் கதிர். அவர் அவற்றை பொறுக்கி குப்பைத் தொட்டிக்குள் போட ஆரம்பித்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அவர் எவற்றையும் பொறுக்க முற்படவில்லை. அவை எதிர்ப்பின் மொழியைப் பேசுவதாக கதிர் உணர்ந்திருக்கக்கூடும்.