செல்வசங்கரன்
சாம்பல் நிறப் பிரியர் அவர்
சாம்பல் நிறம் பிடிக்குமென எல்லாரிடமும் சொல்வார்
சாம்பல் நிறச் சட்டை சாம்பல் நிற வண்டி சாம்பல் நிற கைக்கடிகாரத்தில்
அடித்து தூள் பறத்துவார்
அவ்வப்பொழுது சாம்பல் நிறத்தை கூகுளில் சர்ச் செய்வார்
இரவுச் சாப்பாட்டிற்கு ஒரு கிண்ணம் சாம்பல் போதும் என
ஆச்சர்யம் தருவார்
எதைத் தொட்டாலும் சாம்பல் நிறத்தைத் தொடுவதாகவே உள்ளது
என்பார்
கடைசியில் கூட பாருங்கள் எல்லாம் சாம்பல் தானெனச் சிரிப்பார்
சாம்பல் நிறம் பிடிக்குமென யாராவது கூறிவிட்டால் போதும்
கட்டிக் கண்ணீர் சொரிவார்
யாரோ ஒருவரைக் கட்டிப் பிடித்துக் கண்ணீர் விட்டுக்கொண்டிருந்தார்
அவரிடம் மெதுவாக
சாம்பல் நிறத்தைப் போல கமுக்கமாக இருங்களேன்
அதன் பிரத்யேக குணமே கமுக்கம் தானே என்றிருக்கிறார்
அந்த யாரோ ஒருவர்
அவர்கள் பற்றிய பேச்சு இத்தோடு முடிந்தது
இவ்வளவு நேரம் சாம்பல் நிறத்திடம் ஒரு அலட்டல் இல்லை
யாரையோ சொல்வது போல பராக்கு பார்த்தது
தன் கமுக்கக் குணம் கண்டறியப்பட்ட அடுத்த நிமிடம் கோபத்தில்
அதற்கு மூக்கு சிவந்துவிட்டது
தன் கமுக்கத்தின் மீதே ஓராயிரம் சந்தேகக் கண்களை எடுத்து வீச
கமுக்கமல்லவா கமுக்கமாக இருந்து கொண்டது
ஓராயிரம் கண்கள் ஏதாவது சொல்லிச் சமாளித்துக் கொள்வோம்
என்றபடியே ஒவ்வொன்றாக தரையிறங்கின
–
செல்வசங்கரன்
