ரவி குட்டன்

இன்று உலக யானை தினம்.. தன்னுடைய 11 பிள்ளைகளுடன் அப்பா வளர்த்திய ரவிகுட்டன் என்ற செல்ல யானையை நினைவுக்கூறுகிறார் டா. குஞ்ஞம்மா ஜார்ஜ்.

என் அப்பாவுக்கொரு யானை இருந்தது. அது சத்தியமாக, ‘பஷீர் காக்காவின்’ குழியானை மாதிரியல்ல. உற்சவங்களுக்குப் போவதற்கும் மரத்தடி இழுப்பதற்கும் மற்றுமாக ஒரு யானையை வாங்கத் திட்டமிட்ட அப்பா என் அண்ணனையும் அழைத்து யானைகளை ஏலமிட்டு விற்கும் இடத்திற்குச் சென்றார். இது 55 வருடங்களுக்கு முன்பு நடந்தது . அங்குத் தாயின் பால் குடித்து ஜோராகத் துள்ளிக் குதித்து விளையாடிக் கொண்டிருந்த ஒன்றரை வயது குட்டி யானை ஒன்று இவர்களை வசியப்படுத்த பேரம்பேசி, சொன்னதுக்கு அதிகமான பணம் கொடுத்து வாங்கி அழைத்துவந்தார். ரவிக்குட்டன் என்ற செல்லப்பெயரில் எங்கள் பெற்றோர்களின் 12 வது மகனாக ரவீந்திரன் வீட்டு முற்றத்தில் லாரியில் வந்திறங்கினான். ஊர்க்காரர்கள் சாட்சியாக முற்றத்தில் இறங்கிய ரவி அன்று முதல் எங்கள் கிராமக் கலாச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாகவே மாறிவிட்டான்.

அவனை நான் முதலில் பார்த்தப்போது உடல் முழுக்க ரோமம் நிறைந்து, கறுப்புக்கும் ப்ரவுனுக்குமிடையே ஆன நிறத்தில் இருந்தான். தந்தங்களின் இடத்தில் சிறு மல்லிகை மொட்டுகளைப்போல் வெளியே வர துடித்து நிற்கும் தந்தநுனிகள். எருமையை விடக் கொஞ்சம் பெரிய உருவம் . அதுதான் ஒன்றரை வயது ரவிக்குட்டன்.

யானையை வளர்த்துவது என்பது அவ்வளவு எளிதான ஒன்றல்ல. நல்ல செலவுண்டு. நான்கோ ஐந்தோ பாகர்களுக்குச் சமைத்துப் போடணும். ரவிக்கு வயிற்று வலியோ வேறு ஏதாவது நோயோ வந்தால் அந்தக்காலத்திலேயே பத்தாயிரத்திற்கும் மேல் செலவாகும் . ஆனால் அப்பா அதையெல்லாம் கண்டுக்கவே இல்லை. எங்கள் குடும்பத்தின் அத்தனை செல்வ செழிப்புக்கும் காரணம் ரவிதான் என்று சொல்லுவார் எங்களையும் சொல்லவைத்தார். என்னுடைய மருத்துவப் படிப்புக்குமானச் செலவும் ரவியின் அக்கவுண்டிலிருந்துதான். கல்லூரியில் இவன் பெயரில் என்னை அதிகமாகவே ராகிங் செய்தார்கள் மட்டுமல்ல என் பெயருடன் யானை என்றும் சேர்த்துவிட்டார்கள்.. நல்ல விஷயம்

யானைகளின் ஞாபக சக்தியைப் பற்றிச் சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும். பல மாதங்களுக்குப்பின் வீட்டுக்கு வந்தேன். முற்றத்தில் என் கண்முன்னே ரவி. உள்ளே போகவே விடவில்லை . அன்புடன் கொஞ்சி விளையாடுகிறான். பாகன் எவ்வளவு சொல்லியும் அசையவில்லை . ‘குட்டன் போ’ என்று சொன்னதும் புரிந்துவிட்டது. என் சகோதரர்கள் எல்லோரும் அனுபவித்திருக்கிறோம். அவனின் செல்லக் குறும்புகளை..

யானைகள் உணர்வுமிக்க உயிர்கள். என் அண்ணாவின் மூன்றரை வயது மகன் இறந்துவிட்டான். அவன் உடலை வைத்திருந்த அறையின் வெளியே நின்று, சிறுவனான ரவிக்குட்டன் அழுதான். அவனுக்குக் கொடுத்த சாதத்தை அவன் தொட்டுக்கூடப் பார்க்கவில்லை. குழந்தைகளுடன் விளையாடுவது என்பது அவனுக்கு அவ்வளவு பிடிக்கும்

எங்களைவிட எங்கள் அப்பாவுக்கு ரவியைத்தான் பிடிக்குமோ என்று நான் சந்தேகித்ததுண்டு. சில திருவிழாக்கள் முடிந்து உறக்கமில்லாமல் வீட்டுக்கு வந்தால் அப்பாவின் கையை இறுகப் பிடித்து அவன் அயர்ந்து உறங்குவதைப் பார்த்திருக்கிறேன். அவனுக்கும் அப்பாவுக்கும் அப்படியான ஒரு பாச கெமிஸ்ட்ரி . அப்பா இறப்பதற்கு முந்தைய இரவு என்னிடம் சொன்னார். “நாளை காலையில் ‘மேலுகாவுக் கோவில்’ திருவிழாவில் பங்கேற்கும் ரவியைப் பார்த்துவிட்டு டாக்டரை பார்க்கப் போவோம்” என்று. ஆனால் அவரின் கடைசி ஆசை நிறைவேறவில்லை.

அப்பாவின் உடலைப் பார்த்துவிட்டு முற்றத்தில் வந்து அவர் உடலுக்கு ஒரு சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் செய்து உச்சத்தில் கதறி அழுத்த ரவியைப்பார்த்து அங்குக் கூடியிருந்த அனைவரும் கதறி அழுதனர். பல நாட்கள் உண்ணாமல் இருந்த ரவி depression க்குள் போய்விட்டான். நாங்கள் பல லட்சங்கள் செலவு செய்து எப்படியோ காப்பாற்றிவிட்டோம். அதற்குப் பிறகு என் சகோதரர்கள் ரவியை, ‘கொல்லத்தில்’ உள்ள ஏதோ கோவிலுக்கு அனுப்பினர் . நான் பார்க்கவே போகவில்லை. என் பால்யகாலக் கூட்டுக்காரனாயிற்றே.. என் மனம் தாங்குமா.. தினமும் ஓர் உருண்டைச் சோறு அம்மா கொடுப்பாள். அம்மா அவன் பிரிவை எப்படித்தான் தாங்கினாளோ ..

யானைமீது அதீதப் பைத்தியமான என் மூன்றாவது அண்ணனின் மகன் ஜோஷி ரவியைப்பற்றியான தகவல் ஒன்றைச் சொன்னான், அவன் இப்போது திருவனந்தபுரத்திலுள்ள ஒருவரிடம் இருக்கிறான் என்று. பார்க்கவேண்டும் என்ற விருப்பத்தைச் சொன்னதும் ‘உடனே கிளம்புங்கள் ஆண்ட்டி’ என்கிறான். நடக்குமா என்று தெரியாது.

இன்று உலக யானை தினம். யானைகளின் உரிமைகளைப்பற்றியான விழிப்புணர்வு தினம். யானைகளைக் காட்டிலேயே வாழ விடுங்கள். பாகர்களின் அடி உதை , அங்குசத்தால் கிடைக்கும் குத்து போன்ற வதைகள் அவர்கள் ஏன் அனுபவிக்க வேண்டும். பட்டிணி போடுவது, நோய் வந்தால் அவர்களுக்குச் சுத்தமாக ஒவ்வாத nonveg சேர்த்த மருந்துகளைக்கொடுப்பது, ரொம்பத் தூரம் டார் சாலைகளில் நடையாகக் கொண்டு செல்வது, திருவிழாக்களில் உறக்கமில்லாமல் வேலைசெய்வது போன்ற கொடூரமானவற்றை ஏன் சகித்துக்கொள்ள வேண்டும். இதுதான் என் கருத்து.

யானையை வளர்த்துபவர்களில் ஒரு சிலர் நல்லவராக இருக்கலாம். சில பாகர்களும் . ரவிக்குட்டன் வந்ததினால் என் இளமைக்காலம் மிகவும் மகிழ்ச்சியாகவே கழிந்தது. ‘மாதங்க லீலா’ என்ற யானைகள் பற்றியான நூலைப் படித்திருக்கிறேன். யானைகளின் லட்சணங்களை வைத்து நல்ல யானைகளைக் கண்டுபிடிக்கத் தெரியும் . என் பெரியப்பாவின் வீட்டில் சுலோச்சனா என்ற பெண்ணானை இருந்தது . அவள் ஆடுவதைப் பார்த்திருக்கேன். நீலக்குறிஞ்சி மலர்வதைப்போன்ற ஒன்று பெண் யானைகளின் நடனம்.

யானைகள் மீது எனக்கு இப்போதும் அதீத நேசமுண்டு

அன்புடன் அனைத்து யானை நேசிகளுக்கும்

டா. குஞ்ஞம்மா ஜார்ஜ்

(மாத்ருபூமி இதழில் பெரிதும் கவனிக்கப்பட்ட யானைகள் தின பதிவு தமிழில்)