வனம்
முதலில் ஒரு
சிறுமரம் வந்தது மேடைக்கு
பின் சில செடிகளும்
நூலில் கோர்த்த இலைகளும்
விரல்களை கொம்பெனக்கொண்டு
தாவி வந்ததொரு மான்
தொடர்ந்து கையூன்றா புலிகளும்
கரடியும் சிங்கமும் உலவ
மேடையில் படர்ந்தது
கானகம்
குயிலும் யானையும் ஒரே அளவான
அடர்ந்த பெரும் கானகம்.
கானகத்துள் போனவரெல்லாம்
கானகத்துள் போனார்
மற்றவர் எழுந்து
வீடு போனார்.
*
அகாயம் மேவுதல்
எங்கு சென்றாலும்
இந்த நாளைத்தான்
எடுத்துச்செல்ல வேண்டியிருக்கிறது
அருவியின் சாரல் விளிம்பில்
ரயிலின் கசகசப்பில்
தொலைதூர தேசமொன்றில்
எதை கையிலெடுத்தாலும்
இந்த மண்ணைத்தான்
உண்ண வேண்டியிருக்கிறது
அதிகாலை பசியெரிப்பில்
கஃபேயின் குளிரறையில்
இன்னொருவர் பெயரெழுதிய
உணவுப் பொட்டலத்தில்.
என்ன சொன்னாலும்
ஒரு மெல்லிய பறத்தலைத்தான்
நான் சொல்ல முடிகிறது
எடை யாவும் களைதலை
பாதங்களின் விடுபடலை
ஆகாயம் மேவுதலை.
*
சுவை
அம்மாதான் சமைத்திருந்தாள்
மீண்டும்
அதே சுவை.
அப்படியே என் ஆறு வயதை
அள்ளியள்ளி உண்டேன்.
பாதி வயதில்
அப்பா
சுருண்டு கிடந்த அம்மாவை
இன்னுமொரு மிதி மிதித்தார்
நான்
எப்பொழுதும் சாப்பிடாத
அந்த மீதி உணவை
வைத்துவிட்டு
எழுந்தேன்
***
மலர் தொட்டியை கொஞ்சம்
சுவற்றிற்கு அருகிலேயே வைத்துவிட்டேன்
புதிய மலரென
பூப்பதற்கு முந்தைய நாள்
சுவற்றை கொஞ்சம்
சீண்டிப் பார்க்கிறது மொட்டு.
அம்மாடி,
அத்தனை உறுதி ஒன்றுமில்லை.
சிறுமகள் தொட்ட
தந்தையின் உடலென
கொஞ்சம்
நெகிழ்ந்துதான் போனதென்
வீடு
***
ஆனந்த் குமார்
ஓவியம் – Katsushika Hokusai
