ஜீவகரிகாலன்
தொடர்ந்து அதிகாரத்திற்கு எதிரான கட்டுரைகளையும் விளிம்புநிலை வாழ்வியலைப் பற்றிய புனைவுகளையும் படைத்துவரும் நவீன கவிஞரான ஷண்முக சுந்தரம், சர்வீஸுக்காகச் சென்றுவந்த மெக்கிண்டோஷ் ஓபரேடிங் ஸிஸ்டம் கொடுக்கும் வசதியில் தான் தம்மால் படைப்புகளை எளிதில் கொணர முடிகிறது என்று எண்ணியபடி எழுத ஆரம்பித்த, தாம் திருடிய மரண வாக்குமூலத்தைப் பற்றிய கதை இது:
‘பப்ளிஷரிடம் பச்சை நிறக் காகிதத்தில் லே-அவுட்டில் அச்சிட்டு வெளியிட முடியுமா என்று கோரிக்கை வைக்க வேண்டும்..’ என மஞ்சள் நிற டிஜிட்டல் ஒட்டும் காகிதத்தை கோப்பின் முகப்பில் வைத்துக் கொண்டார்.
தாயம்…
பிறப்பிற்கோ இறப்பிற்கோ இருக்கும் நிச்சயத்தன்மை போல உறவுக்கு ஏன் இருப்பதில்லை. ஏதோ ஒரு தாயத்தில் உள்ளே நுழையும் நொடியே பிரிவுக்கான நிகழ்தகவும் உருவாகிறது என்று தெரியாமல் தான் விளையாட்டைத் தொடர்கிறோம், அவர்களும் அவ்வாறே தொடங்கினார்கள்.
அவரும் அவ்வாறே எழுதத் தொடங்கினார்..
விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் பகடைக்காய் தனது நிகழ்தகவு குறித்த அறிவைப் பெற்றிருந்தாலும், நிகழ்தகவு தான் ஆட்டத்தை தீர்மானிக்கிறது என்பதை பகடை ஒருபோதும் உணர முடியாது என்கிற எண்ணம்
பின்னர் ஒருநாள்..
அது ஆறு ஆண்டுகளுக்கு பின்னர், அவர்கள் பச்சை நிற காகிதங்களில் கையெழுத்து போட்டு முடித்ததும் எல்லாம் முடிந்ததாக அறிவித்தார்கள். அது அப்போதுதான் முடிந்ததா என்றபடி ஒருவரும், அப்படியெல்லாம் முடிந்துவிடுமா என்றபடி ஒருவரும் யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
மீடியேஷன் என்ற பெயரில் நடக்கும் கவுன்சிலிங் சந்திப்புகளில் முன்வைக்கப்பட்ட வெவ்வேறு கணிதச் சூத்திரங்களுக்கும் பிரிவு எனும் விடை ஒன்றைத் தீர்மானித்துவிட்டு, தேற்றங்களையும் சமன்பாடுகளையும் மணிக்கணக்காகச் சொல்லிப் பார்த்தார்கள்.
அபத்தங்களின் கூடாரம் அதிகாரத்தின் உடுப்புடன் இருப்பதால், இங்கே அன்பு எறும்பு போன்றது தான். காகிதங்களால் மாற்றக்கூடிய யாவற்றிற்கும் தான் மதிப்பு என்கிற காலத்தில் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் உறவு என்பதும் பிரிவு என்பதும் அதிகபட்சமாகக் காலத்தை இழக்கிறது. குறைந்த பட்சமாக மற்ற அனைத்துமே…
அந்த நீண்ட படிக்கட்டுகளில் அவர்கள் ஒன்றாக இறங்குவதற்குள் ஏதாவது மாறிவிடாதா என்கிற உணர்வு இருவருக்கும் ஒருசேர வந்து சென்றது இருவருக்குமே ஆச்சரியமாக இருந்தது. அது படிக்கட்டுகளின் சாபம், புணரும்போது முத்தமிடும் கால்களின் குளிர்ச்சிக்கு நேரெதிர் உஷ்ணத்தை தன் வாழ்நாள் முழுவதும் பாரமெனச் சுமக்கும் அந்தப் பழைய கட்டிடத்தின் ஓலம் தந்த உணர்வு. வெறுப்புக் கங்குகளோடு தங்கள் பாதைகளை வகுத்துக்கொள்ளும் எந்த மானுடரின் பாரங்களையும் தாங்குவதற்கு பிடிக்காத படிக்கட்டுகள்… அவர்கள் இறங்குகையில் அவர்களிடம் இப்படி மன்றாடிக் கேட்கும், ‘இன்னும் ஒருமுறை யோசித்துப் பார்’ என்று. ஆண்டாண்டு காலமாக படிக்கட்டுகளின் ஓலம் இருபாலரின் செவிகளில் புகுந்தாலும் அவர்கள் இயர்-பட்ஸ் போலே அதை எறிந்துவிடுவதை தொடர்ந்து கொண்டிருக்கவே செய்தார்கள். ஆகவே, இனிவரும் காலங்களில் கால்களின் கங்குகளைக் கொண்ட ஜோடிகளை சாபமிட வேண்டுமென அன்று முதன்முறையாக அந்தச் சீக்குப் பிடித்த செம்மண் நிறக் கட்டிடத்தின் மேற்கு வாயில் படிக்கட்டுகள், இப்படி அவர்களை நோக்கிச் சாபமிடத் தொடங்கியது.
“அந்த இருவரில் குறைவாய் நேசித்த ஒருவர் தற்கொலை செய்தும் அதிகமாய் நேசித்த மற்றொருவர் கொலைப்பழி மனத்தோடு நூறாண்டுகள் வாழிய”
சாபம் சர்ப்பமென படிக்கட்டுகளில் இருந்து தமது கடைசி அடிகளை எடுக்க முனையும் பாதங்களைச் சுற்றிக்கொண்டது.
பாதம் படிக்கட்டுகளைச் சாபமிட்டது.
முதிர்ந்த கன்னியின் பல்செட்டென ஒரேடியாகவும், பொலபொலவென விழாமலும் இந்த படிக்கட்டுகள் நாசமாகப் போகட்டும் என்று…
அப்பொழுது தன் கோட்டைக்கு காரில் புறப்பட்டுச் சென்று கொண்டிருந்த அமைச்சர் ஒருவருக்கு சொல்லியிருந்த வாஸ்து நிபுணரின் எச்சரிக்கை ஃப்ளாஷ் நியூஸ் போலவே ஸ்க்ரோல் ஆனது.
“நிங்கட கேஸ் விசாரணைக்கு வரும் நீதிமன்றத்தின் மேற்கு வாசல் படிக்கட்டுகள் தப்பான ஸ்தானத்துல இருக்குன்ஞு அத இடிச்சு மாற்றிக் கட்டலைன்னா, தீர்ப்பின் உக்கிரம் உங்கள் ஆயுசுக்கும் களி திங்க வச்சுடும்னு பகவதி அம்மே மேல ஆணையிட்டு பறைஞ்ஞு”
ஓட்டை மலையாளம் பற்றி எதுவுமே தெரியாத அமைச்சரின் கரிய விழிகள் அந்தப் படிகளை கவனித்தது.
*
தற்கொலை செய்வதற்கு முன்பு எதையாவது செய்ய வேண்டுமென்று அவருக்குத் தோன்றியது. என்ன செய்யலாம்? ஒரு சிறிய நிறைவை அளிக்கும் பூரணமான கணம் ஒன்றை அப்படியே நிறுத்தச் செய்யும் செயலாக ஒரு தற்கொலை இருந்தால் அது ஆறுதலையும் விட மேம்பட்ட ஒன்றாகத்தானே இருக்கும். அறம் போலே ஆறுதல் என்பது ஒரு சூட்சுமமான பொருள் கொண்டது, வாழ்க்கை பிறப்பு மூப்பு இறப்பை விட அறம், பாவம், ஆறுதல், போன்றவை புரிந்துகொள்ள முற்படுகையில் ஏமாற்றுவது.
ஒரு காகித்தில் தற்கொலை பற்றிய குறிப்புகளை அவ்விருவரில் ஒருவர் எழுத ஆரம்பித்தார்.
- தற்கொலை உதிக்கும் கணம் ஏன் எப்போதும் தாமதமாகவே இருக்கிறது?
- மனமானது, தற்கொலைக்கு முன்னர் செய்யத் தூண்டும் சாகசம் என்ன?
- அதிசயம் ஒன்றின் மீது ஏன் எப்போதும் பேராசை இருக்கிறது?
- உமது ப்ரியமான கடவுளின் தாயை ஏன் வசைபாடத் தோன்றுகிறது?
- ஏன் இப்படியெல்லாம் பசிக்கிறது?
- அழும்போதும் ஏன் சிரிப்பு வருகிறது?
- தற்கொலையில் ஒரு சோதனை முயற்சி எனும் வாய்ப்பு இருக்குமா என ஏன் தோன்றுகிறது?
- மொத்தம் எத்தனை பேர் தற்கொலைக்கான சோதனை முயற்சியிலேயே செத்து விட்டார்கள்?
- நம் இறப்புக்கு அஞ்சலி செலுத்துபவர்களைப் பார்க்கையில் பெருமிதம் வருமா? ஆத்திரம் வருமா?
- அதற்குப் பின்னரும் பார்க்க முடியும் தானே?
- இப்படி யோசித்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் செத்துப் போயிருக்கிறார்களா?
- கூகிளில் தற்கொலைக்கு முன்னர் என்ன செய்ய என்று தேடினால் முதலில் வருவது விளம்பரமா அல்லது அறிவுரையா?
- மனநல ஆலோசகர்கள் தான் போதிய அளவு தூக்கமாத்திரைகள் கிடைப்பதற்கு வரமளிப்பவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்பதை அறிந்திருக்கிறோமா?
- உடல் தானம் செய்யப்பட்டால் உறுப்புகளைப் பெற்றவனும் தற்கொலை செய்வானா?
- இந்த நேரத்தில் தற்கொலை செய்தால் பேயாக தான் அலைவோமா?
- ஏன் இத்தனை யோசித்த பின்னரும் வாழ்வதற்கு ஒரு காரணம் கிடைக்கவில்லை?
- அருகில் ஒரு நல்ல தேநீரோ, காபியோ, வைனோ இருந்தால் செய்தியை எழுதும் நிருபர்களுக்கு ஒரு வசதியாக இருக்குமல்லவா?
- சாகும் முன் கொஞ்சம் தூங்கி எழுந்து யோசிக்கலாமா?
- ஒருவேளை நாளை விபத்தில் இறக்கப்போகும் விதியை மாற்றி, தற்கொலை செய்வது புத்திசாலித்தனமா? பெருமையா? அல்லது இன்ஷ்யூரன்ஸ் கம்பெனியின் லாபமா?
- ஒருவேளை உண்மையிலேயே மரணித்துவிட்டால்?
- நேற்று என் கையில், கடவுள் உங்களைக் கைவிட மாட்டார் என்று நோட்டீஸ் கொடுத்த பிரச்சாரகனைக் கொன்றுவிட்டால் மரண தண்டனை கொடுப்பார்களா?
- இந்தக் குறிப்புகளை முதலில் முழுவதுமாக யார்தான் படிப்பார்கள்?
- இந்தக் குறிப்புகளை முழுவதுமாக யார்தான் படிப்பார்கள்?
- அவர்கள் படிப்பதால் எழுதுவதன் பிரயோஜனம் என்ன?
- ஒருவேளை அவர்கள் மன்னிப்புக் கேட்டால் அல்லது திருந்திவிட்டால், என் பெயர் சொல்வார்களா?
- தூரத்தில் குரைக்கின்ற நாய்கள் பிறர் தற்கொலை மனத்தை புரிந்து கொண்டதாலா?
- அது வாழ்வை விட நித்தியமானது தானே?
தற்கொலைக் குறிப்புகளில் இருந்த ஒற்றுப் பிழைகளைத் திருத்தி, மெய்ப்பு பணி பார்த்து இறுதி வரைவை திருத்திக் கொண்டிருந்த சமயம் அவருக்கு அழைப்பு மணி…
“….”
தாளின் கடைசி வரிகளாக அவர் அதை எழுதி முடிக்கையில் அது களவாடப்படப் போவதை அறிந்திருந்தது.
களவுக்காட்சி
“சார்.. கோல்டன் ஹவர்ஸ் சார்.. ட்ராஃபிக்க க்ளியர் பண்ணிக் கொடுங்க”
“இருப்பா, அதான் தகவல் கொடுத்துருக்கேன்… விஷயம் தெரியும்ல அவுங்கள கைது பண்ணிட்டாங்க, ராவோட ராவா அவுங்கள சிறைக்கு கூட்டிப் போறாங்க”
“தெரியும் சார்.. உள்ள சூஸைட் அட்டெம்ப்ட்.. கொஞ்சம் க்ளியர் பண்ணி சர்வீஸ் ரோட்ல விட்டிங்கன்னா போதும்”
“சரி எதற்கும் ஒருமுறை தெறந்துகாட்டு, போட்டோ எடுத்து வச்சுக்கறேன்… யோவ்.. வா அப்படியே மேல ஏறி ஒரு நோட்டம் வுடு”
தன் கைகளுக்குள் இறுக்கிப் பிடித்து வைத்திருந்த காகிதத்தை அவர் கீழே போட்டார்.
ஜீவ கரிகாலன் – டிரங்கு பெட்டிக் கதைகள், கண்ணம்மா இரு சிறுகதைத் தொகுப்புகளின் ஆசிரியர். மின்னஞ்சல்: jeev.karikalan@gmail.com
