கண்டியம்மன் திருவிழா

–முஹம்மது யூசுப்

கன்னிச்சாவு விழுவதை காண சகிக்காத கருத்த மேகக்கூட்டங்கள் வானில் கண்காணாத இடத்தில் ஓடி ஒளிந்து கொண்டன. அடர் இருட்டை நிலம் அள்ளி பூசி இருக்க, ராக்காலத்து நதியோர பூச்சிகளின் ரீங்காரமும், அதன் மெல்லிய காலடிபட்ட தொட்டாச்சிணுங்கி செடியின் வெட்கமும் நள்ளிரவு என்றும் பாராமல் சக்களத்தி சண்டையில் கூடி இருந்தன.

மேற்கு தொடர்ச்சி மலையின் அடிவாரத்தில் பூத்த பூலாங்குடியிருப்பு ஊரில் இருந்து ஆடி அசைந்து தென்காசியைக் காண ஓடிவரும் அரிகர சிற்றாறு “வேணாம்டி பாதகத்தி, மனச மாத்திக்கோ.. நான் ஊர் போய் சேர ஒரு சாவு பத்தாதா..? காலத்துக்கும் இன்னொரு பாவத்தையும் என் தலையில ஏன் சுமத்துற“ என்று அவளைப் பார்த்து அழுது அரற்றியது.

ஈசல் இறகைவிட மிக மிருதுவான, இதுவரை புழு,பூச்சியே பார்த்திராத அவளின் மென்மையான கால்கள் இருட்டில் தர்ப்பை புற்களையும் ஆற்றின் மழுங்கிய கற்களையும் மிதித்து, தறிகெட்டு வளர்ந்து நிற்கும் அடர் செடிகொடிகளையும் தாண்டி அணைக்கு அருகே கொண்டு வந்து நிறுத்தி இருந்தது.

காட்டு குருக்கத்திப் பூவின் வாசம் சுழன்று வீச, அரிகர ஆற்றின் குறுக்கே கட்டப்பட்ட அணையையே வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் அவள். கண்ணில் ஆற்றாமை சுடுநீராய் வழிந்தோடியது. உள்ளத்தின் துக்கம், ஆற்று நீரைவிட வேகமாக பெருக்கெடுத்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது அவளுக்குள்.

சாவின் ஈரம் அவ்விடத்தை சூழ்ந்திருக்க, ஊர் யாரும் அறியாது காடு தாண்டி இருட்டில் தன்னை அழைத்து வந்த, அலங்கரித்த வண்டி மாட்டை திரும்பிப் பார்த்து “நீ போ” என்றாள் சைகையில். மாடு அவளைப் பார்த்து அழுதபடி தலை குனிந்துகொள்ள, “அழாத, சொன்னா கேளு, போ” என்றபடி அணை நோக்கி நடந்தவள் “ம்மா” என்ற குரல் கேட்டுத் திரும்பிப் பார்க்க மாடு அவளையே பார்த்தபடி நின்றிருந்தது. “சொல்லுறேன்ல.. போ” என்றவள் மனசு மாறிவிடக்கூடாது என்று தீர்க்கமான மனதுடன் திரும்பிப் பாராது அணையின் மேல்தளத்தை நோக்கி நடக்கத் துவங்கினாள்.

இருட்டில் தட்டுத்தடுமாறி மேலேறி வந்ததில் மூச்சு வாங்கியது. அணையில் எந்த இடத்தில் அவன் ஜீவசமாதி ஆனானோ அங்கு சென்றதும் அதைத் தொட்டபடி சற்று நேரம் நின்றிருந்தாள். அவன் கரம் பற்றியது போலவே மனதில் ஒரு ஊசலாட்டம். 

வானில் எரி நட்சத்திரம் பெரும் தணலாய் தீப்பிடித்து துயரத்தை சுமந்தபடி பூமிப்பந்தை நோக்கி வந்தது. மனதில் பதட்டம் அதிகரிக்க அணை ஒரத்திட்டில் ஏறி நின்றவள் தனது சேலையின் முந்தானையால் இரு கால்களையும் இறுக்கமாகக் கட்டிக்கொண்டு “பகவதியம்மா என்னை ஏத்துக்கோ” என்றபடி கண்களை மூடி நீருக்குள் பாய்ந்தாள்.

 “சிறுக்கி மவனுங்களா, இளவரசிய கொன்னுட்டீங்களே” என்று கத்தியபடி நெஞ்சு படபடக்க மலை இருவாச்சி குருவி ஒன்று பந்தள ராஜாவின் கோட்டை இருக்கும் மேற்கு திசை நோக்கி வேகமாய்ப் பறந்தது.

ஆகாத பாவத்தை பெற்றெடுத்த பிள்ளையாய், அரிகர ஆறு “ஓ”வென கொந்தளித்துக் கதற, இளவரசி குதித்த இடத்தின் நீர் மட்டும் மஞ்சள் நிறமாக மாறி பெருத்த சுழி போல சாபத்தின் நிழலாய் சுற்றத் துவங்கியது.

எல்லா ஆறுகளுக்கும் எருக்கம் செடி மட்டும் நெருக்கமல்ல ஏதோ ஒரு பலிழி? பாவத்தையும் சளசளக்கும் ஓசையுடன் சுமந்தபடிதான் ஓடுகிறது.

‘ஈனாத மாட்டுக்கு ஒரு கடுக்கா, இளம் புள்ளதாச்சிக்கு ஏழு கடுக்கா, ஆகாத மவ அரசன் மவளா இருந்தாளும் சாவுதான் துணை’ என்றபடி, பாவம் தீர வட காசி போவாங்க, அரிகர ஆறு அவளின் மனம் வெம்பிய ஆற்றாமையை சுமந்தபடி தென்காசி நோக்கி ஓடிக் கொண்டிருந்தது.  

திருநெல்வேலி மாவட்டம், செங்கோட்டையில் இருந்து சுமார் 5 கி.மீ. தொலைவில் இருக்கும் “கலங்காத கண்டி கிராமம்” என்றுமில்லா பொலிவுடன் புது மணப்பெண் போல காட்சியளித்தது. “கண்டியம்மன் கோயில் திருவிழா–ஸ்பெஷல்” என்ற பெயரில் தனியார் பேருந்துகள் அம்மீச்சிறு கிராமத்தை கடந்த இரண்டு தினங்களாக கழுகு போல வட்டமடித்து வந்தன.

வைகாசி மாதம் நான்காவது செவ்வாய்க்கிழமை, கலங்காத கண்டியம்மன் கோவில் திருவிழா. முதல் நாள் திங்கள் அன்று அரிஅர ஆற்றிலிருந்து தீர்த்தம் எடுத்து வந்து அபிஷேகம் நடைபெறும். மறுநாள் மாலை குற்றாலம் அருவியில் இருந்து தீர்த்தம் எடுத்து வந்து அபிஷேகம் செய்து, பொது இடத்தில் முளைப்பாரி வைத்து கண்டியம்மனுக்கு பூஜைகள் நடைபெறும். புதன்கிழமை காலையில் சங்கிலிபூதத்தாருக்கு கிடா வெட்டு பூஜையும், அம்மனை குளிர்விக்க மதியம் மஞ்சள் நீராட்டுதலும் இரவில் சாமக்கொடையுடன் கூடிய வில்லுப்பாட்டுடன் நிறைவுறும் பக்தர்கள் அனைவரும் தவறாது கலந்து கொள்ளவும் என்ற திருழா நோட்டிஸ்கள் திருநெல்வேலி டவுன்வரை கால் முளைத்து வந்திருந்தன.

“திருநெல்வேலி, தூத்துக்குடி, குமரி மாவட்டத்துக்காரங்களுக்கு சாஸ்தா, மதுரை, விருதுநகர், திருச்சி, சேலம், தஞ்சாவூர்காரங்களுக்கு ஐயனாரு. ராசா ஐயனாரையும் காவல் தெய்வம் சங்கிலிபூதத்தாரையும், சேனாதிபதி கருப்பன், கருப்பசாமியை சேவிக்கிற எல்லாரையும் கண்டியம்மன் கோயில் விழா கமிட்டி சார்பாக வருக வருக என வரவேற்கிறோம்” எனும் குரல் பெரும் குழாய் வழியாக கலங்காத கண்டியில் இரண்டு நாட்களாக காற்றில் தவழ்கிறது.

ஊரின் நுழைவில் தெற்கு எல்லையில் ஆலமரத்தடியில் இருக்கும் கலங்காத கண்டி அம்மன் கோயிலுக்குப் பின்னால் முன்னொரு காலத்தில் கோட்டை இருந்த பகுதி முழுக்க பந்தல்களாலும் பெரும் அலங்கார வளைவுகளாலும் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தன.

ஆலயத்துக்கு வெளியே அம்மனின் 21 துணை தெய்வங்களின் நடுகற்களைச் சுற்றிலும் பூக்களின் பட்டைசாற்றி, அரிசி மாவு, மஞ்சள் பொடி, மஞ்சளும் சுண்ணாம்பும் சேர்த்துண்டாக்கிய பொடி, உமிக்கரி, மஞ்சாடி இலைகளை பொடியாக்கிய பச்சைப்பொடி ஆகிய பொடிகளை கொண்டு அலங்கரித்து, குன்னிமுத்து எனும் மஞ்சாடி விதைகளே ஆதிகுடிகளின் தங்கம் என்பதால், மஞ்சாடி விதைகளின் கழுத்தணிகள், கைம்மாலைகளும் 21 தெய்வங்களும் அணிந்திருந்தன.  

கருப்பண்ணன், கருப்பன் மற்றும் கருப்பசாமி ஆகிய சேனாதிபதிகளும் வெள்ளை அடித்து அலங்கரிக்கப்பட்டு புதிய வேல்கம்புடனும் பெரும் நெற்றித் திலகத்துடனும் காட்சியளித்தனர்.

பிரமாண்டமாக உருட்டும் விழியுடனும், முறுக்கிய மீசையுடனும் பெரும் தோற்றத்துடன் பயமுறுத்தும் காவல் தெய்வமாக சங்கலி பூதத்தாரின் சிலை அருகே வலதும் இடதுமாக நாயும், குதிரை சிலையும் கொண்டு ஆழி என்ற பெயரில் கோயில் முன்பு கம்பீரமாக நின்றிருந்தது காப்பு கொட்டாரம்.

 “அம்மனை குளிர்விக்க தீர்த்தம் எடுக்க, எல்லாத்துக்கும் ஆதி சாஸ்தாவான சொரிமுத்து ஐயனார் கோயில் இருக்கும் காரையார் பாண தீர்த்தம் போக    சாமியாடி கெளம்புறார் யாரும் குறுக்க போயிராதீங்க – இவன் விழாகுழு கமிட்டியார்” என்ற கணீர் குரல் சிறிய கிராமத்திற்குள் குழாய் மைக்கில் தொடர்ச்சியாய் அலறிக் கொண்டிருந்தது.

வல்லயம் எனும் வெண்கல மணிகள் பிணைக்கப்பட்டு பூண் இட்ட கூர் குத்தீட்டியுடன் கிளம்பும் சாமியாடி, அரிவாள்தட்டி ஓடையில் இருக்கும் கருப்பசாமி சிலைக்கு பிரதிஷ்டை செய்து அங்கிருந்து 21 காவல் தெய்வங்களின் கூட்டுறவுடன் சங்கிலி பூதத்தார் துணைகொண்டு பாண தீர்த்தம் கொண்டு வருவார். வேட்டையாடும் கொடிய மிருகங்கள் நிறைந்த காட்டில் தனிஆளாய் பாண தீர்த்தம் எடுக்க ஆடிவரும் சாமியாடியின் முன்பு எந்தவொரு மிருகமும் தென்பட்டதில்லை என்பது ஊர் ஐதீகம்.  

“கோவக்கார ஆழி முன்னால போகுது, குறுக்க வந்து யாரும் உசிர காவு கொடுத்துராதீங்க, இன்னைக்கு ராவு பனிரென்டு மணிக்கு சாமக்கொடையுடன் கண்டியம்மன் கதையை வில்லுப்பாட்டு நடக்கும் மறக்காம ஊர்காரங்க கலந்துக்கோங்க.” “உஸ்ஸூ பிடின்னு சொன்னா நீ பிடின்னுச்சாம் நாய்” குறுக்கால பாயாதன்னு சொன்னா இப்போதான் ஒருத்தன் ரோட்டுக்கு வாரான். யேம்ப்பா செல்லப்பாண்டி மவனே கொஞ்சம் தள்ளிப்போறது. எழச்சவன் பொண்டாட்டி எல்லாத்துக்கும் மச்சினியாம், சொன்னா கேளுடே தள்ளிப்போ” மைக் செட் தொடர்ந்து அலறிக்கொண்டே இருந்தது.  

கோட்டைவாசல் ஃபாரஸ்ட் செக் போஸ்ட் தாண்டி வருடத்திற்கு ஒருமுறை   மேற்கு தொடர்ச்சி மலை காட்டின் வாடையுடன் வளர்ந்த குளிர் கிராமம் பூலாங்குடியிருப்பிற்கு கேரள மக்கள் பகவதி அம்மனின் மண் கொண்டுவந்து தந்துவிட்டு பதிலுக்கு கண்டியம்மனின் வில்லுப்பாட்டை மலையாளம் கலந்த வாடையில் பாடுவதும் ஊர் வழக்கம். பாவக்கணக்கு என்று கடைசியில் பாடும்போது சாமியாடி வந்து குறி சொல்வதும் உண்டு.    

பத்தாம் நூற்றாண்டில், சோழ மன்னர்களால் துரத்தி அடிக்கப்பட்டு நிலம் இழந்து, உடடைமை இழந்து, உறவுகளை இழந்து, மிஞ்சிய உயிருடன் மேற்கு கரையோரம் மலையேறிய பாண்டிய நிலத்தின் மிச்ச வித்துகள், கோன்னி, ஆரியங்காவு, அரசடித்தாவு, குளத்துப்புழை, அச்சன்கோவில், தென்காசி, சபரிமலையின் மலைக்காட்டுப் பகுதிகளில் எல்லாம் சிறுசிறு வேடுவக் குழுக்களாக காடு காணி பார்த்து வளர்ந்தனர்.  

திருவனந்தபுரம் மகாராஜாவுக்கு எதிரான போரில் திருவாங்கூர் மன்னருக்கு உதவி செய்ய ஆள் தேவைபட்டதும், வாட்ட சாட்டமான மலைக்கூட்ட பாண்டி சனம் மன்னருக்கு உதவி செய்யச் சென்றது. அதற்கு பகரமாய் கிடைத்த பகுதியில் முளைத்த காட்டுச்செடி தான் பந்தள மன்னர் பரம்பரை. இவர்களின் வாரிசான கலங்காத கண்டி ராஜாவின் இரண்டாவது மகளான இளவரசியின் சாவு பேசும் கண்டியம்மன் கோவில் திருவிழாவிற்கு மலையாள ஆதி திராவிடர்களும் பங்குமுறை விருந்தாளிகளே.

கிராமத்தின் பறையர் சாதியினர் முரசுக்கான மூங்கில் பொருட்கள், தோல் மறைப்புகள் கொண்டு வரும். தண்டன் சாதி சாமியாடிக்கான முகமூடி, தலைக்கவசங்களுக்குத் தேவையான பாக்கு மட்டைகளைக் கொண்டு வரும். கணகா சமூகம் முகமூடிகளை வரையும். குருவன் சமூகம் தீப்பந்தங்களை எரிக்கவும்,   மரான் சாதி எண்ணெயுடன் வர அம்மனின் காப்புக்கட்டிகள் ஏழு பேரும், சாமியாடியும் என எல்லோரும் சேர்ந்து ஊர்கூடி இழுக்கும் விழா இது.  

அம்மையை அழைத்தல் என்று ஆரம்பிக்கும் கண்டியம்மன் பாட்டு பாவக்கணக்கு பாடும்போது உக்கிரமாக மாறும் என்பதால் அணைத்திரையன் சிலை அருகே நின்று சிலர் பால் ஊற்றுவதுண்டு. சிலர் அணையைச் சுற்றி பாதுகாப்பிற்காக வலம் வருவதும் உண்டு.

அன்றைய இரவு மட்டும் பூலாங்குடியிருப்பு ஊர் சூடாக இருக்கும். மறுநாள் மதியம் வரை “இன்னார் மவ, ஆத்துல விழுந்து செத்துட்டாடி” என்ற ஓலக்குரல் கேட்காதவரை சந்தோசம்தான் என்று முணுமுணுத்தபடியே முந்தைய இரவு சூரசம்ஹாரம் சாயலில் இருக்கும் நள்ளிரவு பனிரெண்டு மணி சாமக்கொடைக்கு ஊர் தயாரானது.

“எதுவும் ஆகாம பாத்துக்கோ தாயி, என் கணக்குல மூனு கல்லு எடுத்துப் போடுறேன், என் கணக்குல அஞ்சு கல்லெடுத்துப் போடுறேன்” என்ற வேண்டுதல் எல்லார் மனதிலும் ஓடிக்கொண்டிருக்க “ரொம்ப வேண்டாத, குறி சொல்லுற பல்லிதான் ஓடிப்போய் மொதல்ல காடிப்பானையில விழுமாம்” என்ற கேலியும் இடையில் ஓடியது.

சாமக்கொடை முடிந்ததும் நள்ளிரவு ஒரு மணிக்கு கண்டியம்மனின் வில்லுப்பாட்டு இனிதே ஆரம்பம் ஆனது.

முதலில் பந்தள ராஜாக்களின் குலப்பெருமை பாடினார்கள், கலங்காத கண்டி மன்னனின் ஆட்சி பெருமை பாடி முடித்தார்கள், அவர் மகளை கட்டிக்கொடுத்த தென்காசி பாண்டியர்களின் பெருமையை எல்லாம் மிதமான குரலில் பாடினார்கள்.

‘ஏண்டா, தென்ன மரத்துல ஏறுனன்னு கேட்டதுக்கு புல்லு பறிக்கன்னு சொன்னானாம், தென்ன மரத்துல ஏதுடா புல்லுன்னு கேட்டதுக்கு அதான் இறங்கிட்டேன்னானாம்’ என்று கேலியும் இடையில் ஒடிக் கொண்டிருந்தது.

திடீர் என அழுத்தமான குரலில் “உறியில கட்டி தூக்கினாலும் அழுகின பூசணிக்காய் அழுகினதுதான்,  மகளைக் காண வர்றேன்னு பந்தள மன்னர் தகவல் அனுப்பினாரா, மகளும் சந்தோசப்பட்டு தன்னோட புருசனான பராக்கிரமபாண்டியன் கிட்ட சொன்னாளா, உன் அப்பன் தாண்டி வாரான் ஓடைத்தண்ணியுமா சேர்ந்து வருதுன்னு புருசன் திட்டினாரா…

ஓடத்தண்ணி

ஏ…………….ஓடத்தண்ணி

ஏ………………ஓடத்தண்ணி என்று அழுதபடி சற்று நேரம் நின்றுவிட்டது பாட்டு.

ஆத்துக்கு குறுக்க ஓடை கட்ட ஆசைப்பட்டானே.. ஹே.. ஹே

அணை கட்டி ஓடைத்தண்ணி தர ஆசைப்பட்டானே.. ஹே.. ஹே

அணை கட்டியும் உடைஞ்சு பாவியானானே.. ஹே.. ஹே

கட்ட கட்ட அணையும் உடஞ்சு போனதே, ஹே.. ஹே

ஆலோசனை கேக்க என் மன்னன் நம்பி போனானே.. ஹே.. ஹே

நம்பி போன நம்பூதிரி கழுத்தறுத்தானே ஹே.. ஹே

என் தங்கம் செத்திட்டியடி என் தங்கம்.. என்று மாரில் அடித்து பாடிய கூட்டம் திடீர் என எழுந்து நின்று பாவ கணக்குப்பாடலைப் பாடத்துவங்கியதும், யார் உடம்பில் சாமியாடி ஏறும் என்று தெரியாத நிலையில் கூடி இருந்த மொத்த கூட்டமும் விறைத்து நின்று வேடிக்கைப் பார்த்தது.

ரகசிய உத்தரவு என்ற பெயரில் மன்னரைத்தேடி அரசவை நம்பூதிரி அரண்மனை வந்திருந்தார். ஊருகிற அட்டைக்கு கால் எத்தனை என்று அறிந்தவன் நம்பூதிரி மட்டுமே என்று இந்து வேதநூல் கூறுவதால் மன்னன் அவரை அழைத்திருந்தார்.

கட்டக்கட்ட அணையின் சுவர்கள் உடைய, அதுவே அரசவை நம்பூதிரியின் சதித்திட்டம்தான் என்று அறியாது மகளின் வேண்டுகோளை செயல்படுத்த முடியாத நிலை ஏற்பட்டு விடுமோ என்ற வருத்தத்தை நம்பூதிரியிடமே கூறி ஆலோசனை கேட்க ”அரண்மனையில் உள்ள மாவீரன் ஒருவனை, அணை கட்டும் பகுதியில் உயிரோடு பலி கொடுத்தால் பணிகளைத் தொடரலாம், நினைத்தது போல அணையையும் கட்டி முடிக்கலாம்” என்று சோழி போட்டு ஆருடம் கூறினான் வஞ்சகன் நம்பூதிரி.

“மாவீரன் என்றால் யாரை பலி கொடுப்பது” என்று மன்னர் கேட்டதும், தனக்கு பெரும் இடஞ்சலாக இருந்த படைத்தளபதி அணைத்திரையன் மன்னனின் இரண்டாம் மகளைக் காதலிப்பதை இதுதான் தருணம் என்று எடுத்துரைத்தான். ஆயிரம் கல நெல்லுக்கு ஒரு அந்துப்பூச்சி போதும் என்பது போல மொத்த அரசவையை அழிக்க அந்த செய்தி அன்று போதுமானதாக இருந்தது.

ஆத்தோடு போனாலும் போவேன் தோணிக்காரனுக்கு கூலி கொடுக்க மாட்டேன்னு என்று அடம் பிடிக்கும் மன்னனுக்கு, மகளை மணமுடித்து கொடுத்த பகுதிக்கு தண்ணீரும் கொடுக்கலாம். தன் இரண்டாம் மகளை காதலித்தவனையும் சிரச்சேதமும் செய்யலாம் என்ற நம்பூதிரியின் ஆலோசனை சுளுவாகப் பட்டது.

திறமைமிக்க படைத்தளபதி அரசுக்கு துரோகியாகி விட்டதால் படை தளபதியை பலி கொடுக்கும் திட்டம் தயார் ஆனது.  யாருக்கும் ஆகாத கழுதை அம்பர்ல கெடந்தா என்ன அடுத்த திருமாகாளத்தில கெடந்தா என்ன அரசன் யோசிக்க, படை தளபதியை அணைத்திரயன் அவரசமாக அணை கட்டும் பகுதிக்கு அழைத்து வரப்பட்டான்.

மன்னர் கலாங்காத கண்டி ராஜாவும் அணைக்கட்டு பகுதிக்கு வந்தார். அங்கு படைத்தளபதி மீது ராஜதுரோகக் குற்றச்சாட்டு வாசிக்கப்பட்டு அதற்கு தண்டனையாக உயிரோடு சமாதி வைக்க உத்தரவிடப்பட்டது.

“என்னால் ஒரு நாடு வளம் பெருகும் என்றால் அதற்காக நான் என் உயிரை இழக்கத் தயார், ஆனால் உங்கள் மகளை காதலித்த குற்றத்திற்காக எனக்கு உயிரோடு சாமதியாகும் மரண தண்டனை கொடுத்தால் இன்னொரு உயிரையும் நீங்கள் இழக்க நேரிடும்” என்றான் அணைத்திரையன்.   

“நீ இன்னாட்டின் படைதளபதி மட்டுமல்ல, என்னுடைய மெய்காப்பாளனும் நீ,     நாட்டின் இளவரசியை பாதுகாக்க வேண்டிய நீயே அவளைக் காதலித்தது ராஜ துரோகம்” என்று மன்னர் கூற, ஆறு போறது கெழக்கு அரசன் சொல்லு  வழக்கானது.

“என்னை யாரும் நெருங்க கூடாது, அப்படி நெருங்கினா உங்க உயிர் இங்கேயே போயிரும், எனக்கு கொடுத்த தண்டனையை நானே நிறைவேத்திக்கிறேன்” என்று கூறி நம்பூதிரி கூறிய அணைக்கட்ட போடப்பட்ட பெரும் குழியில் குதித்து தலைசாய்த்து தன்னை மறந்து தியானத்தில் படுத்த அவன் சமாதி நிலைக்கு மாற, ஆறு எல்லாம் கண்ணீரு, அடியில சிக்குனது அணைத்திரையன் உசிரானது.

அப்படியே உயிரோடு வைத்து அந்த அணையைக் கட்டி முடிக்க, அதுவரை கட்ட, கட்ட உடைந்த அணையின் சுவர்கள் மீண்டும் புத்துயிர் பெற்றது. அணையும் கட்டி முடிக்கப்பட்டது. மன்னர் கலங்காதகண்டி ராஜா அணை கட்டிய இடத்தில் படைத்தளபதி அணைத்திரையனுக்கு சிலை வைக்க உத்தரவிட்டார்.

அழுகி நாற்றமடித்த பூக்களை அத்தனை விருப்பத்துடன் பூ என அன்பொழுக மனம் விரும்பி யாரும் அழைப்பதில்லை. படைத்தளபதியை காதலித்ததை விரும்பாத மன்னன், இளைய மகளின் தற்கொலை பற்றி கொஞ்சமும் கவலைப்படாமல் அணையில் இருந்து கால்வாய் வெட்டி பராக்கிரம பாண்டியனாகிய தன் மருமகன் ஆட்சி செய்த தென்காசிக்கு விசுவநாதபுரம், அழக்கப்புரம், அய்யாபுரம் தென்காசி தெப்பகுளம் வரை தண்ணீர் கொண்டு சென்றான்.

ஊர்கோழியும் நாட்டுக்கோழியும் சேந்தா உரலில் இருக்கிற புழுங்கல் அரிசிக்கி சேதாரமாம்.  நம்பூதிரியின் சொல்லுக்கு இணங்க ஆற்காடு நவாப் கலங்காத கண்டிக்கு படையெடுத்து வந்தும் கோட்டைக்குள் நுழைய முடியவில்லை.  

கோட்டை உள் வாளகத்தில் சக்தி வாய்ந்த பகவதி அம்மன் ஆலயம் இருந்தது.

ஆலயத்தை அப்புறப்படுத்த எண்ணி, மன்னனைச் சந்தித்து நம்பூதிரி பகவதியம்மன் கோவிலை கோட்டையில் இருந்து வெளியே கொண்டுபோய் கட்டுவோம், கோட்டைக்குள் கோவில் இருப்பதால்தான் குடும்பத்தில் குழப்பங்களும், பிரச்சனைகளும் உண்டானது என்று சூழ்ச்சியோடு சோழி போட்டுச் சொன்னான்.

ஆலமரத்தைப் பிடித்த பேய் அத்தி மரத்துக்கும் ஆசைப்பட்டதாம் என்ற கதையாக கோட்டை கொத்தளத்துக்கு வெளியே உள்ள ஆலமரத்தடியை தேர்ந்தெடுத்து அங்கே சிறு ஆலயம் கட்டி கண்டியம்மன் இடம் மாற்றம் ஆன பின்பு ஒருநாள் கலங்காத கண்டிக்கு மன்னராகும் ஆசையில் நம்பூதிரியுடன் சேர்ந்து ராஜதந்திரத்துடன் மந்திரி செயல்பட்டதை அறிந்த மன்னன், அமைச்சரை கோட்டைக்குள்ளேயே ரகசிய அறையில் சிறை வைத்தான்.  

நம்பூதிரி உதவியுடன் மீண்டும் ஆற்காடு நவாப் கலங்காத கண்டிக்கு படை எடுத்து வர ராஜா தன் மனைவி மற்றும் படையோடு மலையகம் தப்பிச்செல்கிறார்.   

எல்லார் வீட்டுத் தோசையிலும் ஓட்டை இருக்கும், எல்லா நிலத்துக்கும் ஒரு அம்மன் கதை இருக்கும். எல்லாருக்கும் உண்டு இலையும் பழுப்பும். சளி பிடித்தவன் தும்முறது மாதிரி முகம் சுழிக்காம, மிஞ்சின மக்களும் பகவதிங்கிற கண்டியம்மனை வணங்க ஆரம்பிச்சாங்க.

ஏழு திசைய ஆளும் அம்மாவை கூப்பிடுவோமா, உடம்புல சாமியாடி வந்தா பாத்து பத்திரமா புடிச்சிக்கோங்க என்றபடி அணைத்திரையன் கதையைக்கூறி முடித்த கோட்ட வாசல் கேரள ஆதி திராவிடர்கள் பாவக்கணக்கைப் பாடுறோம் வா தாயி என்று தீச்சட்டியை கையில் ஏந்தி பாட ஆரம்பித்தனர். 

என் தாயே ஈஸ்வரியே
என் தாயி பெறந்த இடம் அந்த தங்க நல்ல மலையாளம்.
அங்க உளுந்து வெளையுமடி.. உளுந்து வெளையுமடி
எங்க பெத்தவளே ஈஸ்வரியே உசந்த நல்ல மலையாளம்
அங்க ஏலம் வெளையுமம்மா.. தேயிலை வெளையுமம்மா
எங்க ஆத்த ஈஸ்வரியே ஏவி வந்த மலையாளம்
எம்மா வடக்க ஒரு வட காசி
என் தாயே ஈஸ்வரியே தெக்க உன் தென்காசி
இந்த இலை குலுக்கா ராவினிலே தென்காசி உன் எல்லைக்கு
எல்லக்கல்லைத் தாண்டி வந்தோம் எல்லக்கல்லைத் தாண்டி வந்தோம்.

வடகரை கட்டி அரசாளும் வண்ண மயில் அழகி

வாருமம்மா எங்க பார்வைக்கி……வாருமம்மா எங்க பார்வைக்கி…

கோடாங்கி சத்தத்துடன் தொடர்ந்து பாடல் உச்சம் பெற, திடீரென கூட்டத்தில் இருந்து எழுந்த பெண் சாமி வந்து ஆட, அவளை மஞ்சள் சேலையால் போர்த்தி குங்குமமிட்டு சில பெண்கள் அணைக்க, “என்ன பிடிக்காத, என்ன பிடிக்காத, வடக்க ஒருத்தி அணைக்கரைய பாத்து போயிட்டிருக்கா சாவத்தேடி, ஓடுங்கடா ஓடுங்க” என்றதும் திமுதிமுவென ஆண்கள் கூட்டம் அணையின் வடதிசை நோக்கி இருட்டில் ஓடத்துவங்கியது.

***

–முஹம்மது யூசுப் தூத்துக்குடி மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த இவர், தற்போது பணியின் நிமித்தம் அபுதாபியில் வசித்து வருகிறார். இவர் கனவுப் ப்ரியன் என்கிற பெயரில் இரு சிறுகதைத் தொகுப்புகள் கொண்டு வந்துள்ளார். (கூழாங்கற்கள், சுமையா). அதனைத் தொடர்ந்து இவரது மூன்று நாவல்கள் வரிசையில் முதலிரண்டு மணல் பூத்த காடு, கடற்காகம் ஆகியன வெளிவந்துள்ளன. மூன்றாவதாக ‘தட்டப்பாறை’ எனும் நாவல் வெளிவரயிருக்கிறது. தொடர்புக்கு – usooff@gmail.com