செப்பனிடப்படும் சுவர் – ராபர்ட் ஃப்ராஸ்ட்

தமிழில் : ராஜி வாஞ்சி

சுவரை விரும்பாத ஏதோவொன்றுள்ளது
அது …
நிலத்தை உறைபனியால்
தடித்து வெடிக்கச் செய்கிறது..
சுவரின் கற்களை உருட்டி
வெயிலில் சிதறடிக்கிறது..
இருவர் நுழையும் இடைவெளியொன்று
இதோ …சுவரில்..

வேகமாய் குரைத்து
விரையும் நாய்களுக்கு இரையாய்
கல் விழுந்த சுவர்ப்பொந்துகளில்
பதுங்கும் முயல்களை
பற்றிக் கொடுக்கும் வேட்டையர்கள்
சுவற்றின் கற்களை அகற்றி
நான் கண்டதுமில்லை கேட்டதுமில்லை.
ஆனால் சுவர் செப்பனிடப்படும்
இந்த வசந்த காலங்களில் மட்டும்
சுவரின் கற்கள் வீழ்ந்து விடும்
மாயம் மட்டும் புரிவதேயில்லை.

மலை தாண்டி வசிக்கும்
பக்கத்து வயல் உரிமையாளன்
வசந்தகால சுவர் பராமரிப்புக்கான
என் அழைப்பை ஏற்றான்..
சந்தித்தோம்
நடந்தோம் இருவரும்
அவரவர் நிலங்களில்
இடையே சுவர் இருந்தது.

வட்டமாய் ரொட்டி போல சிலவும்
உருளும் பந்துகளாக சிலவும்
வயலின் இரண்டு பக்கங்களிலும்
சிதறிக் கிடக்கும் குறும்பாறைகளை
சுவற்றில் பதித்து சமன் செய்ய
மந்திரவித்தை தான் செய்ய வேண்டுமோ?
பாறை பதித்து எம் முதுகுகள்
மறுபக்கம் திரும்பும் வரையேனும்
சுவற்றில் தங்கிவிடுங்கள் கற்களே!

கற்களை தாங்கிய கை விரல்கள் கடுத்திட
இதுவோர் வெளியரங்க விளையாட்டோ
மனதோரம் சின்ன வினாவொன்று
சுழன்று …சுழன்று…
தேடியது சுவரின் அவசியத்தை
அடுத்தவன் நிலமெல்லாம் பைன் மரங்களாக
ஆப்பிள் பழச்சோலை என்னதாக இருக்க

எனது ஆப்பிள் மரங்கள் என்றுமே
பழத்தோட்ட எல்லையைக் கடப்பதுமில்லை
பைன் மரக்கனிகளை உண்பதுமில்லை
என்றேன் பக்கத்து பண்ணைக்காரனிடம்.
‘நல்ல வேலிகள் நல்லுறவை வளர்க்கும்’
என்பதே அவனின் பதிலானது.
வசந்தகால குறும்பொன்று
குறுகுறுத்தது என் மனதில் ..அவனிடம்
கருத்தொன்றை திணிக்கவும் துடித்தது.

நிலங்களுக்கிடையே நல்லுறவு பெருகிட
தடுப்புச் சுவர்களுக்கு என்ன வேலை?
பயிர் மேயும் பசுக்கள் எங்கே?
நம்மிடம் தான் பசுக்கள் இல்லையே..
சுவரொன்றை எழுப்பும் முன்
சில கேள்விகள் என்னிடம் உண்டு
எதனைக் காக்க வேலியும் சுவரும்?
எதைத் தடுக்க சுற்றுச் சுவரும் தடுப்பும்?
சுவர் கட்டாதது யாரை காயப்படுத்துகிறது?

சுவரை விரும்பாத ஏதோ ஒன்றுள்ளது
அது …
தரைப்புழுதியாய் சுவற்றை மாற்ற நினைக்கிறது.
அது குறுந்தேவதைகளின்
பெருவிருப்பமென கூற என்னால் முடியும்.
மறுதலிக்க அவன் வரக்கூடும்.
உயர்த்திப் பிடித்த கைகளில்
கடினமான கற்கள்
உறுதியான பிடிப்பில்
கற்கால குகைவாழ் காட்டுமிராண்டியாக
இதோ அவன் என் எதிரில்

சூழும் இருளுக்குள் அவன் நகர்வு
எனக்குள்ளொரு காட்சியாக..
காடுகளின் கனத்த கருமையும்
மரங்களின் நிழல் நீட்சியும்
இந்த இருளுக்கு காரணமாகவில்லை..
அவன் தந்தையின் சொல் தாண்டி
அங்குலம் நகர மாட்டான்
நகர்வின்மையை பொக்கிஷமாய்
பொதிந்து கொள்கிறான் நினைவில்..
அவன் மீண்டும் சொல்கிறான்…
‘நல்ல வேலிகள் நல்லுறவை வளர்க்கும்’

மொழிபெயர்ப்பு : ராஜி வாஞ்சி, சங்க இலக்கியப் பாடல்களை எளிய புதுக்கவிதை வடிவிலும் சிறுகதைகளாகவும் எழுதி வரும் இவர். அவ்வப்போது பழைய ஆங்கிலக் கவிதைகளை மொழிபெயர்ப்பும் செய்து வருகிறார். அண்மையில் இவரது நூலான “ நீளிடைக் கங்குல்” – சங்ககாலமும் சமகாலமும் எனும் கட்டுரைத் தொகுப்பு வெளியானது. புதுக்கோட்டையில் பிறந்த இவர் இப்போது அமெரிக்காவில் ஹூஸ்டனில் வசித்து வருகிறார். ஆசிரியர் தொடர்புக்கு : –  shrivanchi@gmail.com.

கவிதை குறித்து
அமெரிக்க நாட்டின் வடகிழக்கு பகுதியில் உள்ள பாஸ்டன் நகரும், அதைச் சுற்றியுள்ள கிராமங்கள் மற்றும் பண்ணைகள், கடுங்குளிர் காலத்தில், ஆண்டின் நான்கைந்து மாதங்கள் பனிப்போர்வைக்குள் மூழ்கி கிடக்கும். உறைபனி மண்ணை விரிவடையச் செய்து, வயல்களுக்கு இடையில் வேலியாக உள்ள கல்லால் ஆன சுவர்களையும் ஆட்டம் காண வைத்து விடும். அச்சுவர்கள் ஒன்றன்மேல் ஒன்றாக கற்கள் அடுக்கப்பட்டு கட்டப்பட்டவை. பனிக்காலம் விலகி, மெல்ல வசந்தகாலம் தலை காட்டத் தொடங்கும் போது, அடுத்தடுத்துள்ள பண்ணை உரிமையாளர்கள், இரு நிலங்களுக்கு இடையே பொதுவாக உள்ள சுவரை செப்பனிடுவார்கள் இதுவொரு வருடாந்திர பராமரிப்பு வேலை. ராபர்ட் ஃப்ராஸ்ட், இவ்வாறு ஒரு முறை தன்னுடைய பண்ணையில் உள்ள சுவரை செப்பனிட மெனக்கெடும் நேரம், அவர் மனதில் தோன்றிய எண்ணங்களே ‘Mending Wall’ கவிதை. ஆனால் அவர் கவிதையில் கூற வருவது இந்த வெற்றுச் சுவர்களைப் பற்றியது அல்ல என்பதை நாம் அறிவோம்.

– ராஜி வாஞ்சி