- முன்பொரு காலத்தில் ஒரு மந்திரவாதி – 02
- கதை : பாபாகா ; ஓவியம் : கணபதி சுப்ரமணியம்
முன்பொரு காலத்தில் ஒரு மந்திரவாதி ஒரே ஒரு மந்திரத்தை மட்டும் சரியாக கற்று வைத்திருந்தான்.
அந்த மந்திரத்தை எதைப்பார்த்து அவன் சொன்னாலும் அது பச்சையாக மாறிவிடும்.
அந்த சொற்ப மந்திரம் தந்த புளகாங்கிதம் வாழ்க்கை சக்கரத்தில் போகிறதா சறுக்கிக்கொண்டு போகிறதா என்று புரியாமல் அவனை நகர்த்தியது.அவன் சொந்த ஊரின் தலையாரியைப் பச்சையாக மாற்றிய போது அவன் உயிருக்கு பயந்து தப்பித்து தேசாந்திரியானான்.
பொழுது போகாத போதும், அவன் மந்திரவாதியா என்று அவனுக்கே சந்தேகம் எழுந்த போதும் மந்திரத்தை பிரயோகித்து எதையாவது ஒன்றை பச்சையாக்கிவிடுவான்.
சில காடுகளில் சில சிங்கங்களும் கரடிகளும் கூட அவனது கைங்கரியத்தால் பச்சையாகத் திரிந்தன.
இதையே அச்சாணியாகக் கொண்டு சின்னச்(சின்ன) சித்து வேலைகள் செய்து பிழைப்பு நடத்தி வந்தான்.
சில நேரத்தில் கடலையும், ஆறுகளையும், மலைகளையும், நிலவையும் ,சூரியனையும் பார்க்கும் போது அவற்றை பச்சையாக மாற்றலாம் என்று நா துடிக்கும்.
தனக்கென்று அவன் வைத்துக் கொண்ட அறத்தின் கட்டுபாட்டால் அத்தகைய எண்ணங்களைக் கடந்தான்.
பிறகு வாழ்க்கை சலித்து முறையாக ஒரு குருவிடம் கற்று குச்சிகளை குறுக்கேந்தி நீரூற்று கண்டுபிடிக்கும் வித்தையை(க்) கற்றான்.
ஓரளவு பணமீட்டி ஒருத்தியை மணந்தும் கொண்டான்.
ஒரு நாள் அவளுடன் கிராமம் விட்டு கிராமம் பிரயாணிக்கையில்
‘என்ன பொழப்பிது’ என்று அவள் கடிந்து கொண்டே வந்தாள்.
அப்போது அவர்கள் கடந்து சென்ற வில்வ மரத்தின் மேல் ஏதோ அசைந்து கொண்டிருந்தது.
உற்றுப்பார்த்த போது தான் தெரிந்தது அது பச்சை நிறத்தில் தலையாரி என்று.
அவருடன் சிறிது நேரம் அவன் பேசிக்கொண்டு நின்றான்.
பயத்தில் முகம் வெளிறி நின்ற அவன் மனைவி மந்திரவாதியை பிறகு விசாரித்த போது ,
ஒரு பச்சைக் கூழாங்கல்லை அவளிடம் நீட்டினான்.
‘என்றைக்கு இப்படி ஆயிரத்தியோரு கூழாங்கற்கள் உனக்கு கிடைக்கிறதோ அப்போது ஒரு பெரும் புதையலை நீ அடைவாய்’
என்று அந்த பச்சை தெய்வம் கூறியதாக கூசாமல் பொய் சொன்னான்.
***
கருத்துகளுக்கு :
கதை : பாபாகா – albenizme@gmail.com
ஓவியம் : கணபதி சுப்ரமணியம் – gpathy@yahoo.com
