BEATING AROUND THE BUSH
-ஜீவ கரிகாலன்
ரமேஷ் ரக்சனோடு இரவில் ஊர் சுற்றிக்கொண்டிருக்கும் போது தான் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். இந்த சோடியம் வேப்பர் விளக்குகள் முழுவதும் மாற்றப்பட்டு வெள்ளை பல்புகளாக மாறிவிட்டால் சென்னையின் இரவின் அழகு போய் விடும் என்றான்.
அது உண்மையில் வாஸ்தவம் தானா என்ன? மஞ்சள் நிறம் உருவாக்கும் அழகு தானா அது, பகலில் தெளிவாகத் தெரியும் அதன் நகரத்தின் லேண்ட்ஸ்கேப்பை இரவில் மஞ்சள் நிற விளக்குகள் தான் அழகாக்குகிறது என்கிற அவன் கூற்றோடு எந்த அளவு ஒத்துப்போயிருக்கிறேன் என்பது வேறு விஷயம். ஆனால், உண்மைக்கு மாறாக, மனயெழுச்சியுடன் சம்பந்தப்பட்டு, ரஸனையின் அளவு கோல்களுக்கு ஏற்ப மஞ்சள் விளக்கால் அழகாகத் தோன்றுகிறது மாநகரத்தின் இரவு. கோட்டுச் சித்திரத்திற்கும், வண்ண ஓவியங்களுக்கும் இருக்கின்ற வித்தியாசம் என்ன ? என்கிற ஐயம் எழுந்த போது அதை நிறைய பேரிடம் கேட்கும் போது வித்தியாசமான பதில்கள் எழுந்தன. ஆனால் ரமேஷிடம் இப்படியான கேள்விகள் எதுவும் கேட்காத போதும், அந்த இரவுப் பயணத்தில் ரமேஷிடம் பேசி முடிக்கும் பொழுது “அப்போ இரவின் சென்னையின் அழகு கடைசியாக ஓநாயும் ஆட்டுக்குட்டியும்” படத்தில் தான் என்று லேசாக ஒரு கிலேசம்.
கோட்டுச் சித்திரங்களுக்கும், வண்ண ஓவியங்களுக்கும் இருக்கின்ற வித்தியாசம் அறுதியிட்டுக் கூறமுடியவில்லை என்றாலும் இப்போது உணர முடிகிறது.
***
அதிகாலை இரண்டு மணிக்கெல்லாம் எழுந்து நான்கு நாட்களாக எழுத விளையும் பதிவை எழுத முடியாமல் தோற்றுப் போக, மழை விட்ட தடயங்கள் இருக்கும் போதே டூவீலரில் சென்னையில் வலம் வரும் போது மனதில் எழுந்த உபப்பிரதிகள் PHOENETICS KEYBOARDஐத் தேட ஆரம்பித்தன.
KALAIYE EN VAAZKAYIN THISAI MATRINAAI
(Alt + f2)
கடந்த மூன்று நான்கு மாதங்களாக அன்றாடம் கேட்டு வரும் பாடல் ஐ படத்தின் ”என்னோடு நீ இருந்தால்” பாடல், இன்றைய இணைய உலகம் சாதித்தது என்ன? என்றால், ORIGINALITY/TRUTH/DIVINE போன்ற பல உணர்வுகளைத் தகர்த்தது தான். MEAT LOAF எனும் ஆல்பத்திலிருந்த “I do anything for you” பாடல் தான். மேம்பட்ட ரஸனை தான் மற்றொரு படைப்பாகிறதா என்கிற கேள்வியை எழுப்பி பதிவிட்டிருந்தேன். கனவில்
இப்படியான கோட்பாடுகளும், கேள்விகளும் மண்ணுளிப்பாம்பாய் தனக்குள்ளாகவே குறுக்கே நெளிந்து கொண்டிருந்தன.
***
நவம்பர் மாத மழைக்கால நாளொன்றிலிருந்து தான், இந்தப் பயணம் தொடங்கியது. இந்தப் பயணம் எந்தப் பயணம் என்றெல்லாம் கேட்காதீர்கள்? அது ஒரு பயணம் அவ்வளவு தான். அந்தப் பயணம் தொடங்கு மூன்று வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. ஒரு கல்லூரி வாழ்கைக்கு இணையான காலம் அது. மழை எப்போதும் நான் நினைத்திருப்பதை எழுத விடுவதில்லை, எங்கேயாவது இழுத்துச் சென்றுவிடும்.
இதே நவம்பர், டிசம்பர் என்பது ஓவிய ஆர்வலர்களுக்கு மிகவும் முக்கியமான காலகட்டம் தான், இந்திய அளவில் பல்வேறு நகரங்களில் அக்டோபர் முதல் ஜனவரி வரை முக்கியமான ஓவியக் கண்காட்சிகள், கருத்தரங்கங்கள் என நடைபெறுவது வழக்கம். சென்னையிலும் ஆர்ட் சென்னை என்று நடந்து வருகிறது இந்த வருடம் அதை பற்றிய அறிவிப்பு இன்னும் கிடைக்கவில்லை.
இந்த வாரம் மீண்டும் சோழ மண்டல் ஓவியர்கள் கிராமத்திற்குள் நுழையும் சந்தர்ப்பம் கிட்டியது. மிகவும் அரிதான ஒரு நிகழ்வு தான், அது வெறுமனே ஓவியக் கண்காட்சியாக மட்டும் அமையவில்லை. CONTEMPLATE எனும் தலைப்பில் அரங்கேற்றப்பட்ட அதன் துவக்க விழா நிகழ்விற்கு சில மூத்த ஓவிர்களுடன் இலக்கியப் படைப்பாளிகளும் அழைக்கப்பட்டிருந்தனர். கவிஞர் சுகுமாரன் உட்பட கண்காட்சியின் துவக்க விழாவிற்கு ஐந்தாறு கவிஞர்களாவது வரவழைக்கப்பட்டிருந்த விஷயம் ஆரோக்கியமானதே. ஓவியரும் சகமாணவருமான சீனிவாசன் நடராஜன் இந்தக் குழு கண்காட்சியை CURATE செய்ய, கி.பிரபு ஐந்து நாள் நிகழ்வினையும் ஆவணப் படுத்திக் கொண்டிருந்தார். கவிஞர் நரன் தன்னை ILLUSTRATOR என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார். ஓவியர் சீராளன் கவிஞராய் இருப்பது எனக்கு முன்னரே தெரிந்த விஷயம் தான். நிகழ்வின் மதிய வேளையில் நடைபெற்ற கவிதை வாசிப்பு நிகழ்வைத் தவற விட்டதன் வருத்தத்தின் சுவடு தான் இந்த பத்தியை எழுத வைக்கிறது போலும். நிற்க.
***
அந்தக் கண்காட்சியில் ஓவியர் விநோத் அவர்களின் உரையைக் கேட்டேன், ART & PERSONALITY என்கிற தலைப்பில் பேசப்பட்ட உரை அது. மிகவும் தேர்ந்த வல்லுனர்கள் பேசிக்கொள்ளும் அரங்காக அந்த நிமிடங்களை இன்னும் நினைவில் கொள்கிறேன். ஓவியத்தில் முதுகலை பயிலும் மாணவர் இவர். PARALLEL READING ஆக தேர்ந்தெடுத்த மற்றொரு முதுகலைக் கல்வி உளவியல். மிக அற்புதமாக தயாரித்திருந்த உரையில் தன்னையும், ஒவ்வொருவரையும் UNIQUE ஆக உணர்ந்திருந்த பக்குவம் அவரது கல்வி மட்டும் போதித்ததாய் தோன்றவில்லை. தனது சொந்த ஊரின் பழைய டூரிங் டாக்கிஸ் பற்றிய நினைவில் படம் பார்க்க விடாமல் அருகில் செல்லும் 2ஆம் நம்பர் பஸ் பற்றி ஆரம்பித்த அவர் உரை. அவர் கண்டடைந்த கலை வடிவம் மீதான அவரது உறுதியான நம்பிக்கையை முன்வைத்தது.
”ஏன் கலைக் கல்லூரியில் கல்வி முடித்த நான் ஓவியனாகத் தான் வெளிவர வேண்டுமா? வேறு கலைஞனாக வரக்கூடாதா” என்றெல்லாம் பேசி வியப்புறச் செய்தார். Work of art எனும் பகுதியை கலையிலிருந்து முழுதும் பிரித்தெடுக்கும் முனைப்பும் ஆர்வமும் அவருக்கு இருந்ததை கண்டுணர முடிந்தது
****
What is art ? அவ்வளவு எளிதாக பதில் சொல்ல முடியுமா என்ன? ஒவ்வொருவரும் தன் வாழ்க்கை முழுவதையும் அதற்கு விலை கொடுக்கிறார்கள். நட்பு, சுகம், நம்பிக்கை, ஆரோக்கியம், பக்தி, வெற்றி, ஆறுதல், தொடர்ச்சி, படைப்பு, ஈர்ப்பு, காதல் என எண்ணற்ற விஷயங்களை பரிட்சித்துப் பார்க்கின்றனர்; தகர்த்துப் பார்க்கின்றனர்; ரசித்து, போஷித்து, கொண்டாடி, வெறுத்துப் பார்க்கின்றனர்.
எத்தனையோ பேர்கள் இளங்கோவை பரிகசித்திருப்பார்கள். நாங்களும் கூட நேராகவே பகடி செய்திருப்போம். படிமம் மேல் படிமமாக்கி படிகாரக் கல் போல் ஆகிவிடுகிறது என்று சீண்டுவோம். ”இந்த HAND WRITTEN – LIMITED EDITION என்கிற வடிவம் பிரத்தியேகமாக இளங்கோவுக்கானது. இதை அவரைத் தவிர வேறு யாராலும் செய்ய முடியாது” என்று அவர் சொல்லும்பொழுது நம்பவில்லை, நம்பினேன். அது இளங்கோவாலும் அவ்வளவு எளிதாக செய்ய முடியாது என. சில திடீர் விபத்துகள் அவனது வாழ்வைக் கடுமையாகப் பாதித்ததில் அவன் சற்று விலகி தான் இருந்தான் எல்லாவற்றிலும்.
ஒவ்வொரு புத்தகத்திலும் 16 கவிதைகள் எழுத வேண்டும் என்று மீண்டும் அவன் எழுதத் திரும்பும் பொழுது ஏற்கனவே தீர்மானித்து வைத்து, DTP செய்து ஸ்பைரல் பைண்டிங் செய்யப்பட்ட கோப்பிலிருந்து கவிதைகளை அவன் தேர்ந்தெடுக்கவில்லை மொத்தமாக 240 கவிதைகள் புதிதாக எழுதியிருக்கிறேன் நண்பா என்றான். இந்த தொகுப்பினை எழுதுவதற்காகவே சில பிரத்தியேகமான எழுதுபொருட்களும் அவனது தேர்விலிருக்கின்றன. யூனிபால் பால் பாயிண்ட் பேனாவும், கிளாஸ் மேட் நோட்டுகளும் என அவன் அந்தக் கடையில் வாங்கிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது உடனிருந்தேன். எழுதப்போகும் நோட்டுகளின் அட்டைப் படத்தை தேர்வு செய்து கொண்டிருந்தான். மொத்தம் மூன்று டிசைன் அட்டை தான் என்று சொன்ன கடைக்காரன் ஆறு விதமான அட்டையுள்ள நோட்டுகளை எடுத்து வைத்தான்.
மொத்தம் 12 நோட்டுகளும் பத்து பேணாக்களும் வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பிய இளங்கோவிடம், எழுதிய விவரங்கள் பற்றிக் கேட்டேன்.
“மொத்தம் 30 பிரிவுகள் கொண்ட அந்த தொகுப்பில் ஒவ்வொரு 10 பிரதிக்கும் ஒரு நோட்டு புத்தகமுமென மொத்தம் எட்டு நோட்டுகள் தீர்ந்திருந்தன என்றும் ஐந்து பேணாக்கள் மை தீர்ந்திருந்தன” என்று சொல்லும் இந்தக் கவிஞர் இருக்கும் உயரம் பிரமிப்பானது. பப்ளிஷரோ, சாரு நிவேதிதாவோ இதை அடையாளம் கண்டுபிடித்ததில் வியப்பேதுமில்லை. இந்த தொகுப்பு முடியும் பொழுது மொத்தம் 30 நோட்டுகள் தனியாகத் தொகுத்து வைத்திருப்பார். இதற்கு பேர் தான் WORK OF ART.
ஓவியத்துறையில் CREATIVE PROCESS மட்டுமல்ல, செய்முறையில் தெரியும் SKILL, DRAUGHTMANSHIP, EXPERIENCE போன்றவை படைப்புக்கு இணையாகப் பேசப்பட வேண்டிய அம்சங்களே.
***
இந்த ஐந்து நாட்கள் நடைபெற்ற கண்காட்சி. ஒரு குழு கண்காட்சி என்று அழைப்பு விடுக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால் பாண்டி செல்வம் எனும் முதுகலை மாணவரின் ஓவியங்கள் மட்டுமே காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன.
பாண்டி செல்வத்துடன், கார்த்திக் போர்ட்ரெயிட்டிலும், கோபி மினியேச்சரிலும், யத்திராஜ் தந்ரீகக் கலையிலும், விநோத் உரை மூலமாகவும், சிவா ஓவியங்கள் குறித்த இலக்கிய எழுத்தகளைத் தேடிப் பிடித்து வாசித்து வந்தார். சீனிவாசன் அவர்களின் தாதாயிஸம் குறித்த 1 மணி நேர உரை ஒன்றை அண்மையில் கேட்டிருந்த எனக்கு, இந்தக் கண்காட்சியின் நோக்கத்தை உணர்ந்து கொள்ள முடிந்தது. படைப்பு, கலை என்று வரும்பொழுது வெறுமனே திரும்பத் திரும்பச் செய்யும் செயல்பாடுகளின் மீதான ஒரு அடிப்படைக் கேள்வியை எழுப்பும் முயற்சியாக இதைச் சொல்ல முடியும். 1950களுக்கு முந்தைய ஐரோப்பிய காலத்தில் பரிசோதனை செய்து வந்த கலைஞர்களின் செயல்பாடு இன்றைக்கும் தேவையாக இருக்கும் அளவு மிகவும் கவலை கொள்ளும் நிலையில் தான் படைப்புத் திறனும் அதைப் பற்றிய புரிதலும் இருப்பதாக உணர்ந்த CURATORன் முயறிசி தான் இந்தக் கண்காட்சி.
மூத்த ஓவியர்கள் பலர் இந்த முயற்சியைப் பாராட்டியும் இதில் பங்கேற்ற மாணவர்களை ஊக்கப்படுத்தியதையும் பார்க்க முடிந்தது.
போர்ட்ரெயிட் கார்த்திக் உருவாக்கிய ஓவியங்கள் எல்லோரின் கவனத்தையும் ஈர்த்தன. பாண்டி செல்வத்துடன் நேர்காணல் செய்யலாம் என்று கிடைத்த நேரத்தில் பேசியவற்றிலுருந்து சில துளிகள்.
- சென்ற வாரம் இதே காலரியில் முரளிதரன் அழகரின் ஜல்லிக்கட்டுக் குறித்த ஓவியங்கள் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. பாண்டி செல்வம் வரைந்திருக்கும் மாடுகள் ஜல்லிக்கட்டு மாடுகளில்லை – அவை மஞ்சு விரட்டு மாடுகள்.
- அரங்கத்தில் விளக்கமைப்பு சரியாக இல்லாத்தால் சில ஓவியங்களை பகலில் பார்ப்பதற்கு எடுபடாமல் இருந்தது. வருந்தத்தக்க விஷயம்.
- தன் பாலயத்தின் நினைவுகளிலிருந்து கொண்டு வந்திருக்கும் இந்த மஞ்சுவிரட்டு மாடுகளின் தற்காலம் குறித்த பிரக்ஞை பாராட்டுதலுக்குரியது. எல்லா மாடுகளிலும் குறியீடுகள், செல்போன் நம்பர்கள் எழுதப்பட்டிருந்தது. ராமநாதபுர மாவட்டங்களின் வாழ்வியலை நெருக்கமாக ILLUSTRATE செய்திருந்தன.
- கண்காட்சியில் வைக்கப்பட்டிருந்த படைப்புகளில்ஒரே மாதிரியான ரிதம் இருந்ததை அவரிடம் கேட்டபோது, எல்லாமும் 20 நாட்களுக்குள் வரைந்தவை என்று பதிலளித்தார். (இந்த WORK OR ARTஐ எப்படி படைப்பிலிருந்து பிரிக்க முடியும் என்கிற கேள்வி எழாமல் இல்லை). இவற்றிற்கு நாங்களெல்லாம் சென்று வந்த மும்பை ஜெஹாங்கீர் கண்காட்சி ஒன்றிலிருந்து பெறப்பட்ட நம்பிக்கையும் முக்கியமானது
- தனது ஓவிய வாழ்க்கை எப்படித் தொடங்கியது என்று வழக்கமான என் கேள்வி ஒன்றிற்கு பதில் தந்த அவர் தன் 13 வயது என்று சொல்லும் பொழுது INSPIRE ஆனேன். 13 வயது அதாவது பள்ளிப் படிப்பில் எட்டாவதிலிருந்து ஒன்பதாம் வகுப்பிற்கு செல்லும் ஒருவன், தன் வாழ்க்கையின் போக்கினை அமைத்துக் கொள்வதாக ஒரு நீண்ட உளவியல் ரீதியிலான ஆய்வு ஒன்றை நினைவுப் படுத்தியது.
- சைன் போர்ட் (விளம்பரத் தட்டி) வரையும் கலைஞராக தன் வாழ்க்கை ஆரம்பித்தவரின் தேடல் என்னவாக இருக்கும் என்று கேட்டறிந்து கொள்ள நேரம் வாய்க்கவில்லை.
ஆனால் ஒரு படைப்போ, சம்பவமோ, சூழலியலோ இவற்றிலிருந்து INSPIRE ஆகாமல் மற்றொரு படைப்பு உருவாகுமா என்பது முடிவற்ற விவாதம் தான். எவற்றிலிருந்து INSPIRE ஆகாமல் ஒரு படைப்பை உருவாக்க முடியும் என்கிற கூற்றும் இருக்கிறது அது ஒருவேளை உச்சபட்ச ஆன்மீக நிலையோ அல்லது BIO-MEMORYயிலிருந்து எழும் படைப்புணர்வோ உறுதியாகத் தெரியாது. ஆனால் INSPIRATIONலிருந்து கட்டுடைப்பு செய்வது படைப்பின் சிறப்பான அம்சமாக இருக்க முடியும் என்றும் தோன்றுகிறது.
அப்படிப் பார்த்தால் படைப்பு எனப்படும் பிரபஞ்சத்தின் சிருஷ்டி எப்படி சாத்தியமானது. அது எப்படி எந்த தாக்கத்திலிருந்தும் பிறவாத ஒரு சொல்லை எப்படி உருவாக்க முடிந்தது. உண்மையில் அது மட்டும் தான் படைப்பாக இருக்க முடியுமா? இல்லை ஷ்ருஷ்டி உருவாகுவதற்கு INSPIRATION ஆக எது இருந்திருக்க முடியும் என்கிற கேள்விக்கான பதிலாக அறிவியல் சொல்லும் கோட்பாடுகளோ, அரசியல் சொல்லும் INTELLIGENT DESIGN என்பது போன்ற சமாளிப்புகளோ இல்லை கலாபூர்வமாக மதம் போதித்த விஷயங்களிலிருந்து ஈர்க்கப்பட்டு உருவாக்கிய ஸிஸ்டின் சாப்பலில் இருக்கும் மைக்கலாஞ்சலோவின் “CREATION” எனும் ஓவியமோ, அதிலிருந்து INSPIRE ஆகி வரையப்பட்ட அந்தோனி அருள்தாஸின் ஓவியங்கள் படைப்பாக இருக்க முடியாதா என்ன? THEME வேறு ஒன்றின் ஈர்ப்பாக இருந்து வந்தாலும் கலை வேலைப்பாட்டின் முக்கியத்துவத்தை IGNORE செய்து விட முடியுமா?
***
INTRIGUING ARRAY OF ART FORMS என்று சொல்ல முடிந்தது. சனிக்கிழமை நடந்த பட்டறையில் எழுப்பப்பட்ட கேள்விகள், எனது எழுத்துகளோடும் SUB TEXT ஆக வரப்போவதை இனி என்னால் தடுக்க முடியாது.
MK NARAYANAN மீது எறியப்பட்ட செறுப்பின் வழி வான்காவின் ஷூக்களை நினைவு கூற வைத்தது. பயணங்களைக் குறிக்கும் வான்காவின் ஷூக்களைப் போல, செறுப்பைக் கொண்டு ஒரு FAKE ART ஒன்றை உருவாக்கி வைத்திட இரண்டும் புரட்சிகரமாகத் தோற்றமளித்தது. கலையில் பிரச்சாரம் இருப்பது கூட INSPIRATION தான், ஆனால் அது கலையாக ஜீவிக்க வேண்டும் என்று உணர்வது அவசியம்.
அசலாக இருந்தாலும் என்னால் MEAT LOAF பாடலைத் தொடர்ச்சியாகக் கேட்க முடியாது தான். “என்னோடு நீ இருந்தால்” பாடலைக் கேட்பது ரஸனை சார்ந்த அம்சம். மேம்பட்ட ரசனை தான் இன்னொரு படைப்பிற்கும் வழிவகுக்கிறது.
– ஜீவ கரிகாலன்
