சிங்கப்பூர் வாசகர் வட்டம் ஏற்பாடு செய்திருந்த சிறுகதை பயிலரங்கு நிகழ்விற்கு வந்திருந்த நாஞ்சில் நாடன் அவர்கள் சில சிறுகதைகளை வாசிப்பதற்கு தேர்ந்தெடுத்து கொடுத்திருந்தார். அவற்றுள் லஷ்மி சரவணகுமாரின் ‘இருள் மூத்திரம் மற்றும் கடவுளின் பட்டுக் கௌபீகத்துணி’ சிறுகதையும் ஒன்று. அக்கதை நண்பர்களுக்கிடையே மிகப்பெரிய விவாதத்தை உருவாக்கியிருந்தது. அந்தக் கதைக்கு ஆதரவும் எதிர்ப்புமாக தொடர்ந்த விவாதம் தெளிவாக உணர்த்தியது ஒன்றைத்தான். உடல் குறித்த புரிதல், ஆண் பெண் இருபாலருக்குமே போதுமானதாயிருக்கவில்லை. கதைகள் எதைப் பேச வேண்டும், எதைப் பேசக் கூடாதென்கிற மரபுகளை மீறமுடியாதவர்களாகவே பெரும்பான்மையான வாசகர்கள் இருந்துவருவதை கண்கூடாகத் தெரிந்துகொண்டேன். கலையில் நோக்கம் விடுதலையைப் பேசுதல் என்றால் அங்கு உடலின் விடுதலையும் பேசப்படத்தானே வேண்டும்? உடல் என்பது மூடி மறைக்கவேண்டிய ஒரு பண்டமாகவே சொல்லி கொடுக்கப்பட்டால் அதன் மீது தொடர்ந்து நாம் புணிதங்களை மட்டுமே கட்டமைக்கிறவர்களாகிவிடுகிறோம். இந்த வெற்றுப் புணிதங்கள் ஆபத்தானவை, பெண்ணுடல் தன் விருப்பத்திற்கேற்றபடி இயங்குகிறபோது அவற்றின்மீது வெறுப்பையும் வன்முறையையும் பிரயோகிப்பது இந்த புணிதங்கள்தான்.
முன்பு பாலியல் சார்ந்த புத்தகங்களையும் நீலப்படங்களையும் பார்ப்பதற்கு தயக்கங்களும் கூச்சங்களுமிருந்ததால் அதனைத் திருட்டுத்தனமாகச் செய்து கொண்டிருந்தோம். இன்றைய தலைமுறையினருக்கு அந்தத் தயக்கங்கள் விலகியுள்ளதால் வெளிப்படையாக பார்க்கத் துவங்கியிருக்கிறர்கள். பாலியல் படங்களைப் பார்ப்பதன் வழியாக மட்டுமே உடல்களைக் குறித்த நம் அறிவு வளர்ந்துவிடாது. ஒரு புள்ளிவிவரத்தில் திருமணத்திற்கு முன் உறவு வைத்துக்கொள்ளும் பத்து பெண்களில் ஆறு பெண்கள் கருத்தரிக்கிறார்கள், குடும்ப உறுப்பினர்களால் பத்தில் ஐந்து சிறுவர், சிறுமிகள் பாலியல் வன்முறைக்கு ஆளாகுகிறார்கள் என்று குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. அப்படியானால் எங்கே தவறுகள் நிகழ்கின்றனவென யோசித்தால் உடல் தூய்மையையும், மனப் பிறழ்வு சார்ந்த அழகியலை குறித்தப் புரிதலும் நம்மிடம் இல்லை என்பதால்தான். எழுத்தாளர் சாரு நிவேதிதா இந்தப் பிறழ்வுகளைக் குறித்து தொடர்ந்து தனது படைப்புகளிலு ம் உரைகளிலும் வெளிப்படுத்தியபடியே இருக்கிறார். ஆனால் அந்தப் படைப்புகள் பொது சமூகத்தின் உரையாடலுக்குள் வரமால் போய்விடுகின்றன. ஜி.நாகராஜன், தஞ்சை பிரகாஷ் ஜே.பி.சாணக்கியா இவர்களைத் தொடர்ந்து உடல் குறித்தும் உடலரசியல் குறித்தும் வசீகர மொழியால் எழுதி வருபவர் லஷ்மி சரவணகுமார். அவரது கதைகளைத் தேடி படித்த போது மிரண்டதுண்டு, அழுததுண்டு, ச்சை என்று புத்தகத்தை தூக்கி வீசியதுண்டு. அத்தனை கதை மாந்தர்களையும் நாம் கடந்து சென்றிருக்கிறோம் என்று உணரும்போது குற்றவுணர்வு மேலோங்கியது உண்டு.
பொதுவில் உரையாட முடியாத காமம் சார்ந்த பிறழ்வுகள் என்று சொல்வதைவிட உரையாட கூடாது என்று நாம் ஒதுக்கிவைத்த இச்சைகளை உளவியல் ரீதியாக தன் சிறுகதைகளில் பதிவு செய்கிறார். ஆண் என்பதால் இவ்வளவு துணிச்சலாக எழுதுகிறாரோ என சில சமயங்களில் தோன்றும். அது குறித்தும் அவரிடம் கேட்டிருக்கிறேன் அதற்கு அவர் உண்மையை சொல்ல ஆண் பெண் என்ற அடையாளம் தேவையில்லை நீங்கள் எழுத அல்லது சொல்ல விரும்பும் கருத்து குறித்த புரிதலும் பிரச்சனைகளை சமாளிக்க கொஞ்சம் துணிச்சலும் வேண்டுமென்றார்.
அவரது முக்கியமான சிறுகதைகளில் வள்ளிதிருமணமும் ஒன்று. நாடககொட்டகைக்கு பின்னால் நடந்தேறும் காதல், அதில் அவசரமாக சேர்ந்திடும் கலவி, ஓரின கலவி பற்றி இக்கதை பேசுகிறது. இக்கதையில் வரும் மாந்தர்கள் காமத்திற்கான ஒழுக்கத்தை தங்களுக்கு தெரிந்த வகையில் வகுத்து வைத்திருக்கிறார்கள். காமத்தை அவர்கள் எங்கும் கட்டுபடுத்தவில்லை அதை விரசமாக்கவில்லை. உடலுக்கு அப்பால் நாம் தேடும் ஒன்றை அது திறந்து காட்டுகிறது. அதேபோல் நீலத்திரை என்னும் சிறுகதை நாம் வகுத்துவைத்திருக்கும் எல்லா ஒழுக்க கோட்டிற்கும் அப்பால் நிற்கக் கூடியதொன்று. நண்பர்களோடு அவ்வப்போது நீலப்படம் பார்க்கும் வழக்கம் கொண்ட மகேஷ் ஒருநாள் அதுபோன்றதொரு படத்தில் தன் அம்மா நடித்திருப்பதைக் கண்டு அதிர்ச்சியடைகிறான். போதாக்குறைக்கு அவனது அம்மாவின் அழகை வர்ணித்தப்படியே அவனது நண்பன், அவன் அங்கேயே சுயமைதுனம் செய்துக்கொள்கிறான். மகேஷோடு சேர்ந்து கதையை வாசிக்கிற நம்மையும் பிறழ்விற்கு நகர்த்தக்கூடிய இடமிது. அம்மாவின் உடல், நிர்வாணம், காமம், முனகல் என்று பார்த்தவன் அவள் முகம் பார்த்து இயல்பாக இருக்கவியலாமல் தவிக்கிறான். நம் சமூகத்தில் பருவம் வந்த பிள்ளைகளுக்கு, பெற்றோர்களுக்கான தனியறை கொண்ட வீடு நம்மில் பலருக்கு வாய்க்கவில்லை. எத்தனையோ பெற்றோர்களை நிர்வாணமாக பார்த்த பிள்ளைகள் அதன் பிறகு பெற்றோர்களை எப்படி எதிர் கொள்வது என்கிற தயக்கத்தோடு எங்கோ ஒரு இடத்தில் தஞ்சம் புகுந்துக்கொள்கிறார்கள். அதில் பல பிள்ளைகளின் வாழ்கை திசைமாறி உள்ளது. ஆனால் இக்கதையில் இளமையின் உக்ரத்தை தாய்மையின் அன்பு வென்றுவிடுகிறது.
ஒழுக்க நெறிகள் தேசத்திற்கு தேசம் மாறுகிறதோவெனக் கவனித்தால் இல்லை என்றுதான் நமக்கு பல உலக இலக்கிய கதைகள் உணர்த்துகிறது. ஸ்பெயினிலிருந்து வரும் மரியா தன் உடலை இங்கு எப்படி மூலதனமாக மாற்றுகிறாள் என்பதுதான் செப்டம்பர் மாதத்தின் ஸ்பானியத் தோழியும் விசுவாசமிக்க நல் மேய்ப்பார்களும் கதை. பெரும்பான்மையான ஆண்களுக்கு இயல்பிலேயே வெள்ளைகார பெண்களை தொட்டு பார்பதிலும், அவர்களை நிர்வாணமாக பார்பதிலுமே அலாதியான கிளர்ச்சியிருக்கும். அதுமாதிரியான ஆண்கள் இக்கதையில் நிறையவே உலாவுவார்கள். வெகு நாட்களுக்கு முன் ஒரு கட்டுரை எழுதுவதற்காக இங்கு சிங்கையில் சிவப்பு பகுதிகளுக்கு சென்று வரும் சிலரிடம் பேசியபோது திடுக்கிடும்ப்டியான தகவல்களைப் பகிர்ந்துகொண்டார்கள். எய்ட்ஸ் மற்றும் புற்றுநோய் விழிப்புணர்வின் எச்சரிக்கையை முன்னிட்டு அங்கிருக்கும் பெண்களை முத்தமிட கூடாது, மார்பகங்களை கசக்க கூடது, முப்பது நிமிடத்திற்கு மேல் அனுமதி இல்லை, அவர் அறையின் உள்ளே சென்ற மூன்றாவது நிமிடமோ அல்லது பத்தாவது நிமிடமோ உச்சத்தை தொட்டு விட்டால் அறையைவிட்டு வெளியேறிவிட வேண்டும் இப்படி ஏராளமானக் கட்டுப்பாடுகள். காமத்தின் எந்தவொரு இயல்பான அம்சங்க்ளுமில்லாத அதுபோன்ற இடங்களுக்குச் செல்கிறவர்கள் காமத்தை கடப்பதற்குப் பதிலாக வன்மத்திற்குப் பழகுகிறவர்களாய் மாறிவிடுகிறார்கள். இதுபோன்றவர்கள் காலபோக்கில் பெண்ணுடலில் மீது உடல்ரீதியிலான வன்முறைக்குப் பழக்கப்படுகிறவர்களாக மாறூவதற்கான சாத்தியங்களும் உருவாகிறது.
சாகசங்களை விரும்ப கூடியவன் மனிதன். அதிலும் பேரானந்தத்தை அடைவதற்கு என்ன வேண்டுமானாலும் செய்து பார்க்ககூடியவன். ரகசியத்தின் அரூப நிழல்கள் சிறுகதையில் வினோத் தன்னை இப்படித்தான் அறிமுகம் செய்துக்கொண்டு, நமக்கு நான்கு வித பெண்களை அறிமுகம் செய்கிறான்.
Hi I am foot fetish slave. Looking for a mistress who wants me to be her slave dog. This relation is full of submission and domination with privacy and 100% safety.
My services are
Foot worship
Foot licking
Toe nails eating
Femdom
And etc….. you can make me your slave dog. You can use me In anyway u want.
Pinky.
அந்த நான்கு பைத்தியகாரிகளும் அளவில்லா காதல், வன்மம், வசியம், காமம், சாகசம். இவை அனைத்தும் நிறைத்த உடலின் வாயிலாக ஆன்மாவை தேடி அலைந்து கொண்டிருப்பவர்கள். காதலையும் காமத்தையும் பிரித்துபார்க்காமல் ஒருத்தனை நேசிப்பவள் சுனிதா, நமக்கு பழக்கமானவள், நாம் அன்றாடம் புரணி பேசும் பெண்களில் ஒருத்தி. ஆதலால் நாம் இயல்பாய் கடந்துவிடுவோம் அர்ச்சனா நம்மை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்துபவள், வதைபடுதலின் வழியாய் உடலைக் கொண்டாடும் சாகச மனுஷி. அவள் சேடிஸ்டா என்ற சந்தேகம் நமக்கு தோன்றும் போதே வினோத்தும் அந்த கேள்வியை அவளிடம் முன் வைப்பான் அதற்கு அவள் ஆம் சேடிஸ்ட்தான்… சேடிஸம் அருவருப்பு இல்ல. ஒரு ஆர்ட் என்பாள். இந்த உலகில் நடக்கும் அபத்தங்களையும் வன்முறைகளையும் தன் நிர்வாணத்தினால் ஒருத்தியாள் கலைத்தெரிந்துவிட முடியுமா? கலவியில் அவள் நடத்திக்காட்டும் வதை எல்லாவற்றையும் சரி செய்துவிடுமா என்று யோசிக்கையில் நம் ஆழ்மனதில் ஒளிந்து கிடக்கும் வன்மங்கள் ஆம் என்றே தலையசைக்கிறது.
மானசி இந்த உலகத்திற்கு எந்த உண்மையையும் திறந்து காட்ட விரும்பாதவள். நம்மால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியாத இச்சையை சுமந்துக்கொண்டு திரிபவள். கூடலின் உச்சத்தில் அவள் அண்ணா என்று அழைக்கையில் வினோத் அதிர்ந்து ஒதுங்கி படுத்துவிடுவான். சு.வேணுகோபாலின் ‘உள்ளிருந்து உடற்றும் பசி’ சிறுகதை, பயிலரங்கில் நாஞ்சில் நாடன் வாசிக்க கொடுத்த கதைகளில் ஒன்று. நான்கு தங்கைகளின் நல்வாழ்விற்காகவே தன் வாழ்கையை இழக்கும் அண்ணனின் கதை. ஒவ்வொரு தங்கையாக திருமணமாகி செல்கையில் அடுத்த தங்கை குடும்ப பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். மூன்றாம் தங்கை திருமணத்திற்கு பிறகு ஒரு இரவில் தங்கையின் மீது அண்ணணின் கைகள் காமத்துடன் படர்கிறது, தங்கை பதற்றத்துடன் அழுகையில் அவன் அக்காள்கள் உன்னிடம் எதுவும் சொல்லி செல்லவில்லையா என்று கூறி வெளியேறிவிடுவான். காமத்தை மனதில் கொண்டுதானே நாம் உறவுகளை கட்டமைத்தோம். மானஸி தன் அண்ணன் மீதான காதலை காமத்தை யாரிடமாவது தொலைத்துவிட மாட்டோமா என்று ஏங்குகிறாள். தன்னை நெருங்கி வரும் ஒவ்வொருவரும் ஏன் இந்த இடத்தில் தப்பித்து ஓடுகிறார்கள்? நான் ஏன் என் அண்ணன் மீது காமம் கொள்ள கூடது? அவளது கேள்விகளுக்கு நம்மிடம் பதில் இருந்தாலும் சொல்லமாட்டோம். அந்த வாழ்கையை ஒழுக்கத்தின் வாசலில் கட்டிவைத்துவிட்டுதான் நாம் நீண்ட பயணத்தை மேற்கொண்டுள்ளோம். மாமாவை கட்டிக்கொள்ளும் போது ஏன் சித்தப்பாவை கட்டிக்கொள்ள கூடாது? இங்கு எது சரி? எது தவறு? எது காமம்? எது வன்மம்? எது அவலம்? எது மீட்சி? எது உடல்? எது ஆன்மா? என்ற புரிதல் இல்லாமல்தான் நாம் வாழ்ந்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.
இவை அனைத்தையும் கடந்து நிற்பவள்தான் காளி, காலங்களை கடந்த உடல், எந்த நிலத்தையும் சேராதவள், அபூர்வமான பெண்களின் அபூர்வமென லஷ்மி அவளை வர்ணித்திருப்பார். அவளின் நூறு கைகளால் வினோத்தை அணைத்து கொள்கிறாள். இந்த நான்குவிதமான பெண்களும் ஒருத்திக்குள் அடங்கியவள். பெண்கள் உடலையும் மனதையும் ஒருசேர பூட்டிவிடுகிறார்கள்.
இந்த பூமியில் வாழும் அத்தனை ஜீவராசிகளுக்கும் காதல் ஒன்றுதான் மையம். இதில் யார் யார் மீது காதல் கொள்ளவேண்டும் என்ற அளவெல்லாம் இல்லாமல் காதல் வயப்படும் இரண்டு ஆணின் கதை ஆதாமின் துரோகம். மதன், அனில். இருவரையும் தன் பால் ஈர்ப்பாளர்கள் என்ற ஒற்றை வார்த்தையில் கடந்துவிடுகிறோம். அவர்களுக்குள் இருக்கும் உளவியலை இந்தக் கதையில் ஆழமாக சொல்லியிருப்பார். அனிலின் உடலில் பெண்ணின் நளினம் ஆண்மைக்குள் இருக்கும் பெண்மை எவ்வளவு அழகானது. அந்த பெண்மைதான் வேறொரு ஆண்மீது காதலை வளர்க்கிறது. ஒருகட்டத்தில் மதன் காரணமின்றி அனிலை வெறுத்து ஒதுக்குகிறான். இக்கட்டான சூழல் ஒன்றில் அனிலை கைவிட்டும் செல்கிறான். அவர்களுக்குள் நிகழும் காமம் உடலை எரித்து அடையாளங்களை கடந்து பிறக்கவேண்டிய ஆன்மா பிறக்காமலே செத்துவிடுகிறது. எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் காமம் குறித்து ‘அனைத்துச் செயல்பாடுகளும் அதில் தீவிரமாக ஈடுபடுவதன் வழியாகவே பயிலப்படுகின்றன. காமம் அப்படியல்ல. ஏனென்றால் அதனுடன் அகங்காரமும் கலந்தே உள்ளது. காமத்தில் அதிகமாக ஈடுபடுபவன் காமத்தை சற்றும் அறிய முடியாதவனாக ஆவான். காமம் அகங்காரத்துடன் கலந்து அவனை மூடி அதைப் பார்க்க முடியாதபடி ஆக்கிவிடும். அவன் காமம் உருவாக்கும் உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்புகளால் நிரந்தரமாக அலைக்கழிக்கப்படுவான்’ என்று ஓரிடத்தில் எழுதியிருப்பார்.
லஷ்மியின் கதைகளில் பேசப்படும் உடல் அரசியில் மீண்டும் மீண்டும் ஒன்றை நிகழ்த்திகாட்டுகிறது. காமத்தில் ஆண் பெண் இருபாலரும் இன்றுவரை பெருவாரியாக ஒரு சிக்கலில் மாட்டிக்கொள்கிறார்கள் அவள் காமத்தை கொடுப்பவள் இவன் பெற்றுகொள்பவன் அவ்வளவுதான். ஆனால் காமத்தை கண்டடையும் போது காமத்திற்கு ஆண் பெண் என்ற அடையாளங்கள் இல்லை, உறவு என்ற ஒழுக்கம் இல்லை, எல்லாவற்றையும் கடந்த பூர்வகுடிகளின் வாழ்கை புலப்படும்.
***
ரமா சுரேஷ் – சிங்கப்பூரில் வசிக்கும் இவர். மாயா வாசகர் வட்டம் எனும் அமைப்பை உருவாக்கி இலக்கிய நிகழ்வுகளை ஒருங்கிணைத்து வருகிறார். இவரது முதல் சிறுகதைத் தொகுப்பு “உட்லண்ட்ஸ் ஸ்ட்ரீட் 81” வெளியாகி உள்ளது.