ரதி ஈவ் டீஸிங் புகார் கொடுத்ததாக, வசந்த மண்டபத்தின் கல் சுவற்றில் இருக்கின்ற புடைப்புச் சிற்பத் தொகுதியில் இருக்கின்ற ரத கஜ துரக பதாதிகள் முற்றுகைப் போராட்டம் நடத்திக் கொண்டிருக்க. அந்த பக்கமாக வாரும் என யாளியிடம் சொல்லிவிட்டு தீர்த்தக்குளத்தின் படிக்கட்டுகளில் அமர்ந்து கொண்டேன். தீர்த்தம் சோப்பு நுரையால் பாழாகக் கூடாது என்பதற்காக கம்பி வேலிகள் போட்டிருந்தாலும், பின்னாளில் இம்மாதிரியான நீர்நிலையே மூலவர் தரிசனத்திற்கு நிகரான ஒன்றாக மாறிவிட்டதை அறிந்து கவலை கொண்டவனாக காத்திருந்தேன். 12:30 மணி வரை அனுமதி என்றாலும். 11 மணி ஆனாலே புட்டம் சுக்கா சப்பாத்தியாக மாறிவிடும் என்கிற பயம் இருப்பதால் யாளியின் வரவுக்காக எனது நான்காவது விரலின் நகத்தையும் முழுவதுமாக கடித்து துப்பியிருந்தேன். இடதுக்கு போக மனமில்லை என்பதால் இன்னும் ஒருவிரல் மட்டுமே. அப்போது அந்த பெருஞ்சத்தம்.
“என்னதான் கம்பிவேலிக்கு போட்டிருக்கும் கதவிற்கு தாழ் இல்லை என்றாலும் நான் கதவைத் திறந்தா வருவது? அதான் எகிறிக் குதித்தேன்.”
மேலும் அது
“சிரிக்காதே, என்னதான் கேட் போட்டு பூட்டினாலும். மக்களுக்கு நீரைக் கண்டால் அதை அசுத்தப்படுத்தணும். அதான் எவனோ இப்படி பொட்டலத்தை வீசி எறிஞ்சுருக்கான்”
யாரோ தீர்த்தக்குளத்தில் வீசி எறிந்த பழைய உணவுப் பொட்டலத்தின் மீது, கம்பிகளைத் தாவிக் குதித்த யாழி அந்த பொட்டலத்தில் கால் வைத்ததில் சறுக்கிவிட்டு தீர்த்தவாரி செய்துகொண்டது. நான் சிரிப்பைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன்.
***
தீர்த்தவாரி சிறப்பா முடிஞ்சிடுச்சு போலயே?, குசும்பாகவே ஆரம்பித்தேன்
“A typical modern day understanding”
யாரைக் காணோம்னு சொன்ன?
“கிண்டல் பண்ணாதே, இந்த காலத்திய நவீனப் புரிதல் இவ்ளோதானா உங்களுக்கு என்றேன்”
அப்படி என்ன தப்பா புரிஞ்சிக்கிட்டோம்
“நான் கீழ விழுந்ததும் சிரிக்கிறல்ல.. இது சாதாரண விசயம், அதை தீர்த்தவாரியாக ஒப்பிட்டு கிண்டல் செய்யுறல்ல. இந்த ஒப்பீட்டை தான் மிகக்குறுகிய உங்கள் ரசனை வெளியாகச் சொல்கிறேன். இது ஒரு உதாரணம் தான்”
சாதாரணமா சொன்னது உனக்கு அவ்ளோ வலிக்குதா?
“வலி/வளி இந்த இரண்டுமே என்னை ஒன்றும் செய்யாது. நான் உன்னை கவனிக்க சொல்கிறேன். இவ்வகையான வெர்பல் மீம்கள் தான் பரிணாமம் அடைந்து எல்லையில்லாமல் போய்விட்டது. அது உங்கள் ஆன்மீகம் முதல் அரசியல் வரை அதன் அடிப்படைகளை, இயல்பை, மாற்றங்களை, முதிர்ச்சியை, அனுபவங்களை என எல்லாவற்றையும் மாற்றி விட்டது“
நீ சொல்வதைப் பார்த்தால் நாங்கள் துன்பப்பட்டே வாழ்க்கை முழுக்க உழன்று கொண்டிருக்க வேண்டும் போல. அதிகாரத்தின் சுவற்றிற்குள்ளேயே வாழ்ந்து கழிக்கின்ற உனக்கு சுதந்திரம் பற்றி என்ன தெரியும்.?
எந்த சக்தியுமற்ற என் கையில் இருக்கின்ற சில நூறு மெகா பைட்களை மட்டுமே என் ஆயுதமாகவும், வலி நிவாரணியாகவும், பொழுதுபோக்காகவும், விழிப்புணர்வாகவும் கொள்வது எப்படிதான் உனக்கு அபத்தமாகவும் தவறானதாகவும் தெரிகிறதோ யாளீ!!! முதலில் விடுதலையை உணர்!! பிறகு பேசு!!
சிரித்தபடியே மீண்டும் குளத்திற்குள் இறங்கி கால்களையும் வாலினையும் நீருக்குள் வைத்தபடி சற்று ஆசுவாசமாய் வானத்தைப் பார்த்தபடி பேச ஆரம்பித்தது?
“ சுதந்திரம், விடுதலை… சிவாஜியோ, வாகை சந்திரசேகரோ இதை பத்து முறை உரக்கச் சொல்லி உச்சரித்தால் நான் புரிந்துகொள்வேனோ என்னவோ? “
இப்ப நீ மட்டும் என்ன பண்ணுற, இதுவும் வெர்பல் மீம் தான.?
“ நான் மறுக்கலை, உன் பாஷை தான் அது. நான் எப்படிப் பிறந்தேன் என்று தெரியுமா. அரச அதிகாரம், மதக்கட்டமைப்பு அல்லது வணிகத் தேவையின் பொருட்டு உருவாகிருக்கும் என்றா நினைக்கிறாய் ”
எனக்கு எதுவும் தெரியாது நீயே சொல்..
“அதனைக் கண்டவன் அவற்றைக் கடத்துவதற்காக செய்தவற்றின் கலை வெளிப்பாட்டு வடிவம் தான் நான். அதாவது நீ போற்றுகின்ற கலை என்பது, அடிப்படையில் ஒன்றைக் கடத்துவதற்கான செயல் வடிவத்தின் பல்வேறு தட்டுகளின் focul pointகளை இணைக்கின்ற குறுக்கு வெட்டாய் போகும் ஒரு நீள்கோடு.
“ ஒவ்வொரு தட்டிலும் ஒன்று இருக்கும் மதம், அரசியல், தத்துவம், வடிவம் ஏன் மொழி கூட ஒரு தட்டுதான். எழுத்து கலையாகும் போது மொழியும் ஒரு தட்டு தான், நுட்பமான புதிய தட்டுகள் வர வர அது ஓவியம், திரைப்படம் என வெவ்வேறு வடிவம் பெறும். தட்டுகளே பல பரிமாணங்களாக மாறும், எல்லா வடிவங்களும், வேலைப்பாடுகளும், முயற்சிகளும் ஒரே நோக்கம் கொண்டவை தான் அது, அவற்றைக் கடத்த வேண்டும், அது கடத்தும்வரை நிறைவு பெறாத ஒன்றாகவும் தொடரும் ஒன்றாகவும் இருக்கும். ஆனால் கலை என்கிற மையப்புள்ளி இருந்தால் தான் இந்த கடத்தல் சாத்தியப்படும். ஒருவகையில் நான் ஒரு மொழி வடிவம் என்று கூட கூறலாம் ”
என்ன மொழி வடிவமா
“ மொழி என்பது எப்படியானது : ஒரு சமூகத்தின் அல்லது இனத்தின் கலாச்சார / பொருளாதார / நம்பிக்கைகள் அல்லது அச்சங்கள் ஆகியவற்றின் உள் அல்லது வெளி பரிமாற்றங்களுக்குத் தேவைப்படும் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த தகவல்கள் தருகின்ற நரம்புகளின் கூட்டுத்தொகுதி அதாவது மூளை போல. ஒவ்வொரு மொழியும் ஒவ்வொரு மூளையைப் போல. “
மேலே சொல். அதற்கு முன்னர் இதற்கு விளக்கம் சொல், மூளையைப் போன்ற வடிவத்தில் மொழியை வைத்துக்கொண்டு அதனால் இணைக்கப்பட்ட ஒரு குழுவை இனம் என்று சொன்னால் பரிவர்த்தனைகள் செய்யும் வேறு மூளையைச் சேர்ந்தவர்களை வந்தேறி என்று சொல்லும் அரசியலை செய்யலாமா?
“ பாவி, நீ தான் இத்தனை சமர்த்தாய் மடைமாற்றி விட்டாய். மொழியின் இயல்பே பரிவர்த்தனைகள் மூலம் தன் நினைவுத்திறனைப் பெருக்கிக்கொள்வது தான். நாற்பது வேர் சொல்லில் இருந்து ஒரு சமூகத்திற்கான மொத்த மூளையை அதாவது மொழியை உருவாக்கி அவர்களை தனி இனக்குழுவாக மாற்றி ஒரு எம்.பி தொகுதி அல்லது மேல்சபை சீட் வாங்கி. மொழியால் இணைக்கப்பட்டவர்களின் குழந்தைக்கு கேந்திரா வித்யாலயா பள்ளியில் சீட் வாங்கிக்கொடுத்து அவர்களின் மூல மூளை மொழியை உன் அரசியல் வெற்றிக்காக அறுத்துவிட முடியும் தெரியுமா ?”
ஐயோ பயங்கரமாக இருக்கிறதே.
படித்துறையும் புட்டத்தில் சூடு ஆரம்பித்தது.
“ஹாஹ்ஹா.. இருக்கிறதா ? பயங்கரமாய் இருக்கிறதா? நான் சொல்ல வந்ததை நீ முழுமையாகக் கேள்.. குறுக்கிடாதே… எங்கே விட்டோம்.?? ”
ஒரு வகையில் நீயாகிய யாளியே ஒரு மொழி வடிவம் தான் என்றாய்.
“ஆமால்ல. இதையே கொஞ்சம் ரீஃபைன் செய்வோம், மொழி உருவாக்கிய கலாபூர்வமான வார்த்தை ஓவியம்”
சுத்தம், மொத்தமா குழப்புற
“சரி உன் வழிக்கே வருகிறேன். ‘பூ’ வார்த்தையா? எழுத்தா?”
இரண்டும் தான்.
“எனக்கு அது மூன்று, பூ என்பது ஓவியமும் கூட. ஓவியம் என்பதற்கு விளக்கம் ஒரு எபிஸோடோ அல்லது ஒரு தொடராக எழுதலாம். ஆனால் நான் இதுதான் யாளியாகிய நான் ஒரு வார்த்தையாக எடுத்துக் கொள்ளப்படும்போது அது அரூபமான கலைஞனின் சிந்தனையின், செயல்திறனையும் சேர்ந்தே உணர்த்துகிறது.”
ஆமா தான் கொஞ்சம் புரிஞ்ச மாதிரிதான் இருக்கு.
“இந்த பூமியை எப்படிப் பார்க்குற அதையும் ஒரு உயிரா பார்க்க முடியுமா உன்னால?”
ஆமா, பார்க்கணும்ல.. அது நியாயம் தானே.?
“முன்ன பார்த்துட்டு இருந்திங்க பூமா தேவினோ, கயான்னு கிரேக்கத்தில் கூட, ஆனா நீங்க எப்பவோ அறிவியலை தவறா பயன்படுத்த ஆரம்பிச்ச கால கட்டத்திலிருந்தே அது மாறுபடத் தொடங்கிருச்சு. இன்னைக்கு கங்கா நதியோ, ஆகாயமோ, சிறுகுளமோ மாசற்று தூய்மைப்படும் போது, அதையே கிண்டல் செய்யுறிங்க. மாசற்ற தெளிந்த வானத்தில் பாரீஸ் தெரியுது என்பது தான் சுதந்திரத்திற்காக ஊழல் இருந்தாலும் பரவாயில்லை, முன்னேற்றத்திற்காக கொடுங்கோன்மை இருந்தாலும் பரவாயில்லை, அமைதி அல்லது உரிமைக்காக இன அழிப்பு நடந்தாலும் பரவாயில்லை, மதச்சார்பின்மைக்காக ஊழல் இருந்தா பரவாயில்லை, மானுடத்திற்காக மாசு இருந்தால் கூட பரவாயில்லை என்று நினைக்கறிங்க. ஒருத்தன் அடி வாங்கும் போது சிரிக்கவும் முடியுது, ஒரு தலை துண்டாகும் வீடியோவையும் காண முடியுது.”
ஹய்பதடிகல் என்றேன்.
புன்னகைத்தது.
இப்ப எப்படி தான் நிறைவு செய்யப்போற என்றேன்.
படிக்கட்டுகளில் நின்றபடியே.
“இன்னும் விரி அல்லது இன்னமும் இன்னமும் குறுகு.”
கேட் திறந்து மூடும் சத்தம் கேட்டது. யாளி சப்தமில்லாமல் வசந்த மண்டபத்திற்கு திரும்பிக் கொண்டிருந்தது. பக்கவாட்டுச் சுவரில் சிவப்பு துணியால் சுற்றப்பட்டிருந்த ஒரு எட்டுக்கையம்மன் நெட்டி முறித்தாள். ஒரு சிற்பியின் பேச்சிற்கு கேளாமல் கை கால்களை அங்கங்கு இடம் மாற்றி அசைத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு வனப்பு மிக்க பெண்ணின் அசைவுகள் கண் முன்னே வந்து போனது.
